ما ایرانیان دارای افکار و خواسته‌های مدرنی هستیم ولی شخصیت مان و خلقیاتی که در اجتماع داریم، حقیقتا ریشه در تاریخ استبداد در این مرز و بوم دارد، و به گفته مهندس بازرگان گویی درون هر یک از ما یک شاه کوچولو وجود دارد که در روابط اجتماعی بروز پیدا می‌کند.

این گونه به نظر می آید که تا هنگامی که تحولی عمیق در شخصیت غیر دمکرات ما ایرانیان صورت نپذیرد، فرق چندانی ندارد، کدام گروه در ایران به قدرت برسد، که هر گروه با باورها و ایدئولوژی ها و اسم و لباس متفاوت، رفتار یکسانی را از خود نشان خواهد داد. بعد از اینکه انقلاب مشروطه با مشکلاتی مواجه شد و از آرمانهای خود دور گردید، رهبران مشروطه به نوعی به این موضوع پی بردند که صرف جابجایی قدرت سیاسی در ایران راهی به جایی نخواهد برد همانگونه که انتظار جامعه ای منظم با افرادی که منظم و نظاممند فکر و رفتار نمی‌کنند دور از ذهن می نماید.

از خودمان شروع کنیم

بدون تعارف باید از خودمان شروع کنیم و در عصری که انسان‌ها بیشترین تاثیر را بر یکدیگر دارند با رفتار و شخصیتی دمکراتیک بر یکدیگر تاثیر گذار باشیم. بیایید از احترام به یکدیگر شروع کنیم و تفاوت‌های همدیگر را بپذیریم، همدیگر را تضعیف و تحقیر نکنیم که بر عکس به یکدیگر با هدف بهبودی، انگیزه بدهیم. به طور مثال رفتار ما ایرانیان علی الخصوص در شبکه های اجتماعی مجازی دلالت بر شخصیت غیر دمکرات مان دارد.

معرفی کتاب سر و دست و قلب

 داوود قنبری

بیشتر بخوانید

توهین به یکدیگر، بلاک‌کردن دوستانی که مثل ما فکر نمی‌کنند، کامنت ها و استوری هایی که نشان از عدم تحمل کسانی که جوری دیگر به موضوع واکنش نشان داده اند همه و همه مثال هایی از این دسته هستند که نتیجه آن شکاف و عدم پذیرش یکدیگر متفاوت است.

مطالعه کنید: تغییر خوب است، حرف مرد یکی نیست!

از خودمان یک شخصیت دمکراتیک بسازیم

آری به صورتی جدی باید از خودمان شروع کنیم و از خودمان یک شخصیت دمکراتیک بسازیم. می‌بایست تخریب و برچسب زنی و قضاوت را کنار بگذاریم و از حس سلطه بر دیگران فاصله بگیریم. با هم بیشتر همکاری کنیم و بیشتر از پیش به شباهت ها و خواسته های مشترک بپردازیم و کارها را بصورت گروهی به پیش ببریم و از تک روی ها که دستاورد قابل ملاحظه ای ندارند بپرهیزیم. هیجانی رفتار نکنیم و دم دمی مزاج نباشیم. کمتر حرف بزنیم و بیشتر فکر کنیم.

مهاجرت و روابط

یاسمین کریمی

بیشتر بخوانید

تعارف را کنار بگذاریم

 تعریف‌ها و تعارف‌های نا به جا را کنار بگذاریم و در مقابل نقد، رفتارهای احساساتی از خود نشان ندهیم. در معضلاتی که گرفتاریم، قبل از اینکه بخواهیم وظیفه حکومت و افراد دیگر را بیابیم و برای مشکل پیش آمده به نقد عالم پیرامون بپردازیم، سعی به یافتن نقش خود نموده و وظایف و سهم خود را در هر کار به طور کامل به انجام برسانیم.

در دوستی و ارتباط و کار همه چیز را یکسویه نخواهیم و در هر ارتباط به فکر بازی برد – برد باشیم. انتظاراتمان را نسبت به دیگران کم کنیم و به عکس در پیشبرد امور از خودمان متوقع باشیم و در عین حال خود را بیش از اندازه مهم نپنداریم. همانطور که خودمان را از با هوش ترین ملت ها می‌دانیم، سعی به بالا بردن تدبیرمان نیز داشته باشیم و تاثیر حرف‌ها و رفتارمان را بسنجیم. اطاعت را برابر با احترام نپنداریم، نسبت به تعهداتمان پایبند باشیم، کار شکنی نکنیم، دروغ نگوییم.