نویسنده: گروه فرهنگ و هنر پلاک ۵۲

حادثهٔ قریب‌الوقوع ( Hus i helvete) نام فیلم درامی به کارگردانی سوسن تسلیمی در سال ۲۰۰۲ است. داستان این فیلم دربارهٔ تقابل فرهنگی میان دو نسل از مهاجران در یک خانواده در کشور سوئد است.

اندی وارهول یکی از معدود هنرمندهای اخیر بود که توانست ایده‌آل قرن نوزدهمی کیش شخصیتی هنرمند را به واقعیت تبدیل کند و شبیه به کسی به نظر برسد که می‌تواند چیزهایی را ببیند که از درک بقیه خارج‌اند. اما بعضی ار منتقدین او را یک شارلاتان می نامند.

من، ترانه پانزده سال دارم  فیلمی است که بحث تلاش زنان برای کسب هویتی مستقل – بحثی که هنوز هم داغ و مهم است – را به‌شکلی اثرگذار مطرح می‌کند. مهم‌ترین خصوصیتی که باعث شده فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم پس از گذشت سال ها هنوز هم تروتازه به‌نظر برسد همین است.

در ایتالیا، وقتی مردم به ترانه‌ی  بلا چائو  گوش می‌دهند، جنبش مقاومت ایتالیا را به یاد می‌آورند، نبرد پارتیزان‌ها در برابر فاشیسم و در واقع هر اعتراضی علیه هر سیستم، رژیم و قدرتی که مردم را سرکوب می‌کند.