در این شماره مجددا به برادران مارکس باز می گردیم. آنها جزو اولین نسل از کمدین هایی بودند که با ورود صدا به سینما وارد شدند.برادران مارکس در نویسندگی فیلم نامه هایشان مشارکت فعال داشتند. به همین دلیل می بینیم که دیالوگ ها مناسب هر کدام از شخصیت هایشان است.

فیلم موسیو وردو فرزند زمانه اش بود، اما در دوره ای بسیار خطرناک ساخته شد. دورانی که مک کارتی در سنای آمریکا کمیته ای برای کشف فعالیت های به زعم خودش ضد کمونیستی تشکیل داده بود و با ذره بین و موچین در به در به دنبال هرگونه نشانه ای از کمونیسم می گشتند.

کسوف برای آنتونیونی یک قدم دیگر رو به جلو بود. سکانس هفت دقیقه ی پایانی فیلم که درواقع درباره فقدان است، تنها از ذهن نابغه ای همچون آنتونیونی می تواند برآید.