از “دختران نسل ما” تا “سپیده”؛ سفری در دنیای شعر سیمین بهبهانی 

سیمین خلیلی (۱۳۰۶-۱۳۹۳) معروف به «سیمین بهبهانی» فرزند عباس خلیلی از چهره های به یاد ماندنی و شاعر صاحب سبک درعرصه غزل فارسی و همچنین از زنان پیشرو در اندیشه و ادبیات و سنت‌گریز معاصر بود که در زمینه مفاهیم انسانی حقوق بشر و حقوق زنان نیز فعالیت می‌کرد. بهبهانی به خاطر سرودن غزل فارسی در وزنهای بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است. استخدام کلمات مدرن و معاصر در شعر او را خاص کرده است. درک شعر او با درک دنیای معاصر زندگی را بر خواننده آثارش سهل کرده است.

سیمین بهبهانی در خانواده‌ای اهل فرهنگ و ادب به دنیا آمد. پدرش، عباس خلیلی، نویسنده و مترجم برجسته، و مادرش، مریم عمید، شاعر و روزنامه‌نگار بود. بهبهانی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در تهران گذراند و سپس در رشته حقوق در دانشگاه تهران تحصیل کرد.

آغاز فعالیت‌های ادبی:

بهبهانی از دوران نوجوانی به شعر و شاعری علاقه داشت و در 14 سالگی اولین شعر خود را در روزنامه “نوبهار” منتشر کرد. او در سال 1325 با حسن بهبهانی ازدواج کرد و پس از آن به سرودن غزل‌های نو با مضامین اجتماعی و سیاسی پرداخت.

مضامین و نوآوری‌ها در اشعار سیمین

شعرهای سیمین بهبهانی به دلیل لحن صریح، جسارت و نوآوری در مضمون و فرم، شهرت بسیاری دارند. او در غزل‌های خود به مسائلی مانند عشق، آزادی، حقوق زنان و مسائل اجتماعی می‌پردازد. بهبهانی از وزن‌های عروضی جدید در غزل استفاده کرد و به این ترتیب، غزل فارسی را متحول کرد.

نوش گوشتان :

از صدای سخن عشق؛ سیمین بهبهانی

سیمین بهبهانی در کنار فعالیت‌های ادبی، از فعالان حقوق زنان و حقوق بشر نیز بود. او در سال 1341 به همراه جمعی از نویسندگان و شاعران ایرانی، کانون نویسندگان ایران را تاسیس کرد. بهبهانی به خاطر خدمات برجسته خود در زمینه شعر و ادبیات، جوایز و افتخارات متعددی از جمله جایزه ی گوته و جایزه ی آزادی بیان را دریافت کرد.

برای مطالعه بیشتر:

سیمین بهبهانی، غزل بانوی شعر ایران

سیمین بهبهانی به عنوان یکی از تاثیرگذارترین شاعران معاصر ایران، الهام‌بخش بسیاری از شاعران جوان بوده است.

در ادامه، به چند نمونه از شعرهای معروف سیمین بهبهانی اشاره می‌کنیم:

• “دختران نسل ما”

• “مردی که می‌گفت نسل ما…”

• “من بهارم می‌رسد”

• “سپیده”

• “عشق تو”