دسته: ادبیات ایران و جهان

عصر آخرین روز آذر ماه بود. روی تخت چوبی خانه ی قدیمی مادربزرگ دراز کشیده بودم. نور بی رمق خورشید عصرگاهی کم کم به زوال کشیده و پائیز، این فصل عاشق و معشوقه پسند، عزم رفتن کرده بود. چند روزی از آمدنم به ایران می گذشت و به همین بهانه مادربزرگ مهمانی یلدای مفصلی ترتیب داده بود تا پس از سالها طعم یلدای ایرانی را بچشم.

سلیم‌سامورایی صلاح ندید بیشتر از این وقت‌کشی کند و فکرش را به زن معلوم‌الحال بدهد. قدم‌هایش را  تند برداشت و از شکاف دیوارِ ته بازارچه عبور کرد. بعد از چند دقیقه به خانه رسید و در حیاط را نیمه‌باز دید. با پا لگد آرامی به در زد،  چهارطاق بازش کرد و ننه‌گویان وارد حیاط شد.

ایرج صبوحی که در میانه‌ی دوره‌ی میان‌سالی بود، چشم‌هایش را از روی برگه‌های مقابلش گرفت. عینک دور مشکی بزرگی را که او را جدی‌تر نشان می‌داد، از روی صورتش برداشت و رو به مهمانش گفت: خوش اومدی!

داستان « انتقام مقتول» از مجموعه داستان «در قلمروی مرگ» – این کتاب برگزیده‌ای از بهترین داستان‌های گوتیک جهان شمرده می‌شود که مرکزیت خود را مضمون مرگ قرار داده است. اما چرا باید داستان‌های هول و هراس آوری درباره مردگان بخوانیم؟

هنوز حرفش را تمام نکرده بود که چشمش افتاد به جوانی هم‌سن‌وسال خودش یا شاید هم یکی دو سالی بزرگ‌تر.. مرد جوان کت‌وشلوار سورمه‌ای‌رنگ به تن داشت و کلاه راننده‌های مخصوص طبقه‌ی مرفه جامعه را در دستش آهسته می‌چرخاند. سلیم‌سامورایی رو به مرد گفت:

هر روز صبح علی‌الطلوع تا شش بعد از ظهر سلیم‌سامورایی وقتش را در گاراژ مکانیکی می‌گذراند. کار می‌کرد و از زور بازوهایش خرجی مادر پیر و خواهرش را در می‌آورد. آن روز، روز پر کاری بود. چند  ماشین را برای تعمیر آورده بودند و سلیم‌سامورایی حتی فرصت نوشیدن یک استکان چای پیدا نکرد.