جوکی که به گراچو مارکس نسبت میدن ولی من فکر می‌کنم اولین بار فروید اون رو در کتاب ارتباط با بیهوشیش گفته: هرگز حاضر نیستم عضو کلوپی بشم که کسی مثل من رو به عضویت بپذیره.

 وودی آلن را از مهمترین کارگردان و بازیگران و نویسندگان پنجاه سال اخیر سینمای کمدی می دانند. هفده بار کاندیداتوری اسکار کم چیزی نیست. بچه ی ناف نیویورک که مانند اسکورسیزی فیلم های بسیاری در این شهر ساخته است که به نوعی می توان گفت که نیویورک شخصیتی خاص در فیلم هایش داشته و دارد.

وودی آلن متولد ۱۹۳۵ است. پیش از اینکه وارد سینما شود، مشاغل زیادی را تجربه کرده بود. از استندآپ کمدی گرفته تا نوشتن طنز و و کوتاه نوشته های خنده دار برای نشریاتی از جمله نیویورکر.

آنی هال را کامل ترین و موفق ترین و پرفروش ترین فیلم وودی آلن می دانند. اثری که چهار جایزه اسکار برده است. جایزه‌ی بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه‌ی اورجینال و بهترین بازیگری زن برای دایان کیتون.

 

آنی هال درباره کمدینی است که در روابطش یک شکست خورده است. او نمی تواند لذت ببرد. به هر چیزی که به مرگ ربط دارد علاقه مند است. در این میان با آنی- دایان کیتون – آشنا می شود. با کمک الوی است که آنی می تواند در شغلش پیشرفت کند و خواننده ی موفقی شود. اما روابطشان خیلی راحت تمام می شود. تلاش وودی آلن در پایان فیلم برای بازگرداندن این ارتباط به نتیجه نمی رسد.


مارشال مک لوهان کانادایی در فیلم بازی می کند

در سکانسی از فیلم صحنه ای را می بینیم که به قول راجر ابرت تنها از وودی آلن بر می آید. در صف سینما، الوی – وودی آلن- در بحث با یکی از تماشاگران که در حال توهین به مارشال مک لوهان و فلینی است، شخص مارشال مک لوهان، فیلسوف کانادایی برجسته در زمینه رسانه را به عنوان شاهد مثال از پشت پوستر فیلم به عنوان شاهد بیرون می کشد. صحنه ای که قرار بود فلینی و یا لوییس بونوئل آن را بازی کنند که با مخالفت آنها مک لوهان این نقش را پذیرفت.

یادمان باشد وقتی با فیلمی از وودی آلن مواجه هستیم، باید منتظر انواع طنزهای درجه یک و دیالوگ های استثنایی به اصطلاح وودی آلنی باشیم.

بخصوص که وودی آلن در این فیلم استنداپ کمدی هم برایمان اجرا می کند:

من به دانشگاه نیویورک می رفتم و آخر سال اول من رو از اونجا بیرون کردن! چون در امتحان درس متافیریک تقلب کرده بودم. آخه می دونین تو روح پسری که کنارم نشسته بود نگاه کردم.!

بازیگران این فیلم

وودی آلن، دایان کیتون، تونی رابرتس، کارول کین، پل سایمون، شلی دووآل، کریستوفر واکن، کالین دوهرست

دایان کیتون،  متولد ۱۹۴۶، پیش از آنی هال با وودی آلن کار کرده بود. دوباره بزن سام نمایشی در برادوی که برای بازی در آن کاندید جایزه تونی شد. اما پیش از حضور در انی هال مورد توجه فرانسیس فور کاپولا قرار گرفت تا در پدرخوانده۲ بازی کند و همین فیلم سکوی پرتاب او شد. ولی برای بازی در آنی هال بود که اسکار بهترین بازیگر را از آن خود کرد. دایان کیتون در این فیلم دست به کار عجیبی زد و آن این که با حمایت وودی آلن، لباس هایی را که در این فیلم می پوشید را خودش انتخاب کرد و انقلابی در لباس های زنانه روز ایجاد شد.

البسه ی او مخلوطی از لباس‌های زنانه و مردانه، پیراهن با کت و‌ شلوار و با کراوات و کمربند و کلاه مردانه و زنجیر و انگشتر و عینک و کفش زنانه و… امروزه البته کلاه‌های مردانه هنوز نمادی از نوع لباس‌پوشیدن خاص او محسوب می‌شوند. او توانست تا در اوایل دهه ۸۰ واژه  استایل شلخته  را وارد کتاب واژگان مُد کند از این رو همیشه از دایان کیتون به ‌عنوان یکی از الگو های تأثیرگذار روی مد و سلایق عمومی می توان نام برد.

یک فیلم یک دیالوگ :

وودی آلن و دایان کیتون

و اینک می رسیم به دیالوگ اصلی فیلم:

الوی: یک جوک قدیمی هست که میگه، یه نفر میره پیش روانکاو میگه:

برادرم دیوانه است، فکر می کنه مرغه!

روانکاو بهش میگه:

خب چرا پیش من نمی‌آریش؟

اون یارو جواب می ده:

چون تخم‌مرغ‌هاش رو نیاز داریم.

خب فکر کنم این خیلی شبیه نظر من درباره‌ی روابط انسانی است. این روابط کاملاً غیر منطقی و احمقانه‌اند ولی فکر می‌کنم که ما اونا رو ادامه میدیم چون به تخم‌مرغ‌ها احتیاج داریم.