با گذشت یک سال، فکر کردم به تعادلی عاطفی رسیده ام و می توانم اذیت های متعدد بچه هایم را در طول روز تحمل کنم.

دخترم در جستجوی دمپایی قرمز و یک برس مو، در یک ساعت چهار بار سرزده وارد اتاقی شد که متاسفانه باید بگویم قفل ندارد. بار چهارم، من سریع جلو او را گرفتم و با صدایی بسیار خشن تر از آنچه دوست دارم با فرزندانم صحبت کنم، گفتم:

تو باید از اینجا بری

دخترم کلاس سوم دبستان است و به اندازه کافی بزرگ است که بتواند این درخواست ها را درک کرده و به آن ها احترام بگذارد، و من می خواهم او را جوری تربیت کنم که به درخواست های دیگران توجه کند و با نیازهای دیگران همدل باشد.

چگونه بدون عصبانیت، مرز احساساتم را به کودکانم نشان دهم، طوری که آن ها متوجه شوند همیشه همه احساساتم مثبت نیست؟

باید بدانید که تمام والدین گاهی به فرزندان خود تشر می زنند و این امر ربطی به این ندارد که شما والدین خوبی هستید یا خیر. این واقعیت زندگی است و با سوء استفاده عاطفی یا خشونت جسمی، که هرگز قابل قبول نیست، یکسان نیست. سوء استفاده عاطفی ممکن است شامل تمسخر کودک، انتقاد مداوم یا دریغ کردن محبت و آسایش از او باشد.

اما اگر هر از گاهی صدای خود را بالا می برید یا خونسردی خود را از دست می دهید، این امری اجتناب ناپذیر است زیرا همه ما انسان هستیم.

والدین هم انسان هستند

نگرشی وجود دارد که می گوید باید کودکان را از احساسات منفی دور نگه داشت، اما این یک تفکر بسیار غلط است.

همه والدین ممکن است احساس ناامیدی، اضطراب و نگرانی را تجربه کنند. همچنین لازم به ذکر است که همه گیری ویروس کرونا، فشارهای روانی زیادی از نظر مالی و عاطفی بر والدین تحمیل می کند. حتی با بهبود اوضاع کرونا، بسیاری از ما تحت فشارهای روانی مختلف دیگری قرار داریم.

 

 

برای مطالعه بیشتر:مهاجرت، تلاقی امیدها و ترس ها

مهم ترین نکته این است که بعد از این که فرزندانتان را تنبیه می کنید، چه اتفاقی می افتد. متخصصان در این زمینه به والدین توصیه می کنند که کارهایی که انجام داده اند و پشیمان شده اند را بیان کنند. آن ها نحوه همدلی کردن با کودکان و اینکه چگونه می توانید در صورت نیاز از آن ها معذرت خواهی کنید را می گویند.

توصیه های متخصصان برای عذرخواهی کردن از کودکان

  1. به اشتباه خود اعتراف کنید

بعد از اینکه آرام شدید، از فرزندتان عذرخواهی کنید و با او به روشی مناسب سن وی صحبت کنید. لازم نیست جزئیات دلیل واکنشی که نشان دادید را بیان کنید، اما می توانید جملاتی از این قبیل را بگویید:

متاسفم که سرت داد زدم اما تقصیر تو نیست که خونسردی ام را از دست دادم.

سپس می توانید در مورد راه هایی برای ایجاد آرامش مانند پیاده روی، نفس عمیق کشیدن یا دور شدن از بحث صحبت کنید که می توانستید از آن ها استفاده کنید. این یک فرصت یادگیری برای کودک است.

  1. برای خودتان زمان استراحت اختصاص دهید

استراحت فقط برای بچه ها نیست بلکه والدین نیز به استراحت نیاز دارند. هر زمان که متوجه شدید از لحاظ جسمی و ذهنی خسته اید و نمی توانید تصمیم های درستی بگیرید، به مقدار کافی استراحت کنید. البته این امر برای والدینی که نوزادان کوچک دارند بسیار سخت است. در این موارد برای نگهداری فرزند خود، می توانید از فرد دیگری کمک بگیرید و کمی استراحت کنید.

  1. به یاد داشته باشید کودکان توانایی کافی در کنترل خواسته هایشان ندارند

حتی یک دختر ۸ ساله هم هنوز مغزی در حال رشد دارد و دانستن اینکه مادرش در آن طرف در بسته است برای او بسیار وسوسه انگیز است که در را باز کرده و وارد اتاق شود. متخصصان پیشنهاد می کنند وقتی که واقعاً نمی خواهید فرزندانتان وارد اتاقی شوند، یک تابلو با یک نشانه خاص روی در بگذارید که به آن ها یادآوری کند که وارد اتاق نشوند و به آنها کمک کند در برابر باز کردن در مقاومت کنند.

برای مطالعه بیشتر: برای کمک به نیازهای عاطفی و روانی بدن چه باید کرد؟

همچنین می توانید از یک تایمر استفاده کنید و برای مثلا ۳۰ دقیقه آن را تنظیم کنید، طوری که قبل از تمام شدن ۳۰ دقیقه، فرزندتان اجازه ورود به اتاق را نداشته باشد.

  1. اگر به طور مکرر فرزند خود را تنبیه می کنید، برای حل این مشکل از فرد دیگری کمک بگیرید

اگر شما همیشه تحریک پذیر هستید، از کوره در می روید و به طور مرتب بچه های خود را تنبیه می کنید، شما نیاز به حمایت یا تسکین دارید. این حمایت می تواند به معنای مراقبت بیشتر از کودک یا مراجعه به یک درمانگر باشد.