طنز پرداز : همایون حسینیان

داشتم فکر می کردم که در مورد چه موضوعی بنویسم که دیدم پلاک ۵۲ یک ساله شد و چه چیزی بهتر از این که در این فرصت از یه سری از دوستان سپاسگزاری داشته باشم.

ضمن تبریک به همه همزبانان عزیزمون و اظهار شادمانی بابت یک سال همراهی، از همه کسایی که مطلب طنزمونو خوندن و خندیدن، از کسایی که مطالب جدیمونو خوندن و اشک ریختن، از مخاطبایی که مطلب طنزمونو خوندن و اشک ریختن و از کسایی که مطالب جدیمونو خوندن و خندیدن تشکر می‌کنیم.

از همه اونایی که مارو خوندن و ازمون خوششون اومد و تشویقمون کردن تشکر می کنیم، از همه اونایی که مارو خوندن و ازمون خوششون نیومد و (تنها به خاطر هم زبانی!) تشویقمون کردن هم تشکر می کنیم و از همه اونایی که مارو خوندن و ازمون خوششون اومد و (به خاطر اینکه پر رو نشیم) ازمون انتقاد کردن هم تشکر می‌کنیم و از همه اونایی که (به خاطر آشنا و فامیل بودن) نخونده مارو تشویق کردن! هم تشکر می‌کنیم و همینطور از همه اونایی که مارو نخوندن و ازمون انتقاد کردن ( چون بی هیچ دلیلی، ازمون خوششون نمی‌اومد) هم تشکر می کنیم.

همچنین جا داره در اینجا از وزارت فرهنگ و ارشاد کانادا که اجازه داد این نشریه رو منتشر کنیم تشکر کنیم.

از جناب بیل گیتس هم به خاطر اینکه زیرساخت انتشار مجازی رو برامون فراهم کردند کمال سپاس رو داریم.

یقینا در این یک سال اگه همکاری بعضی از عزیزان و کمکشون در کشف سوژه‌های جدید طنز نبود هرگز صفحه دوربرگردان جذاب نمی‌شد بزرگانی همچون جاستین تورودو، حسن روحانی، دونالد ترامپ، ایرج حریرچی، محمود خاوری عزیز(که تو این مدت وقتی اسم کانادا میومد ناخودآگاه دلمون به سمتش پر می کشید و به طور نامحسوس مارو دنبال می کرد)، جان بولتن، جواد خیابانی!، محمود احمدی‌نژاد و در آخر از خانواده محترم رجبی (همینجوری) تشکر می کنیم.

یک سال به هر زوری بوده و باپشت سرگذاشتن انواع حوادث طبیعی و غیرطبیعی براتون نوشتیم و به قول معروف “ما را به سخت جانی خود این گمان نبود!” امیدوارم سال آینده با پشت سرگذاشتن موج‌های بعدی کرونا و سیل و زلزله و طوفان همچنان براتون بنویسیم و در شادی و آگاهی و زندگی  همراهتون باشیم. برای اینکه زندگی کنیم نه فقط زنده باشیم.