بگذاریم کودکان خودشان تجربه کنند! 

به طور معمول والدین همیشه بهترین ها را برای فرزندان خود میخواهند. آنها در بیشتر مواقع به این فکر میکنند که چه کاری انجام دهند تا کودکشان در مسیر زندگی مشکلات سخت آنها را تجربه نکند.

پدر‌ها و مادر‌ها تمام تلاش خود را برای دور نگهداشتن فرزندان‌شان از موقعیت‌های واقعی زندگی انجام می‌دهند و طوری شرایط را تنظیم می‌کنند که فرزندانشان اصلا با این موقعیت ها روبه رو نشوند! خاطرات شما از یک تاب‌بازی دلهره‌آور هیچ حس هیجانی به کودک نخواهد داد مگر اینکه خودش با سوار شدن بر تاب، آن دلهره را تجربه کند پس قصه خودتان را کوتاه کنید و بگذارید او قهرمان قصه خودش باشد.

ما در اینجا میخواهیم به شما بگوییم که شاید بتوانید تا یک مدت زمان خاص شرایط را به دلخواه خودتان پیش ببرید اما تا همیشه امکان پذیر نخواهد بود.

محافظت دائمی از فرزند یک امر محال

فرزند شما فقط تا یک سن خاص میتواند از شرایط و بحران های زندگی بی خبر باشد و یا آنها را درک نکند. با افزایش سن و قرار گرفتن در شرایط اجتماعی و زندگی اجتماعی، ناخودآگاه مقابل مسائل و اتفاقات زندگی قرار میگیرد و اینجا است که باید توانایی و درایت برخورد یا مقابله با آن شرایط را داشته باشد.

راه حل چیست؟

فرزندان شما باید شکست، عصبانیت یا خشم، استقلال، ناامیدی، تحمل‌کردن، نگرانی یا اضطراب، ناراحتی یا غم و بی‌حوصلگی را خودشان تجربه کنند و یاد بگیرند با آنها چطور مقابله کنند. ما در این مطلب راه حل های کوچکی برای این موارد بیان کرده ایم:

سَر‌خوردگی یا شکست

اگر چه ممکن است به نظر برسد که ما بهتر است از احساس سَرخوردگی فرزندان‌مان جلوگیری کنیم اما فرزندان ما باید یاد بگیرند که چطور با شکست مواجه شوند خواه برای حل یک مسئله ریاضی باشد یا مرتب کردن اتاقشان اما نباید هرگز این کار را برای او انجام دهید زیرا صرفا میخواهید کلافه نشود.

راه حل آن چیست؟ به او پیشنهاد بدهید کمی استراحت کند، چند نفس عمیق بکشد، یا آرام باشد و به حل مسئله فکر کند. اگر برای جمع کردن اتاقش نیاز است کمی به او زمان بیشتری بدهید تا بتواند خودش به تنهایی اتاقش را تمیز کند.

عصبانیت و خشم

همیشه عصبانیت بد نیست. خشم یا عصبانیت میتواند هم جنبه مثبت داشته باشد و هم جنبه منفی. کودکان باید یاد بگیرند که چگونه رفتار کنند و به هیچ‌وجه نباید هنگام ناراحتی و عصبانیت پرخاشگری کنند یا داد بزنند. قرار نیست هر وقت فرزندتان عصبانی می‌شود شما او را آرام کنید، در عوض به او یاد بدهید که چگونه خودش را آرام کند، نفس عمیق بکشد، کمی استراحت کند و از موضوع فاصله بگیرد.

اینها بخشی از کارهایی است که فرزندتان در موقع عصبانیت میتواند انجام دهد.

مطالعه کنید :

اهمیت آموزش مهارت های اولیه مالی به کودکان

نحوه پیک نیک رفتن را به کودکان خود بیاموزیم

هر روز با کودکتان آواز بخوانید!

استقلال

فرزندان شما باید به گونه‌ای تربیت شوند که هرچه بزرگ تر می‌شوند و زمان میگذرد بیشتر روی پای خود بایستند. البته خیلی هم نباید سریع به این نقطه اوج برسند؛ آنها را به آرامی تشویق کنید تا کار های خود را انجام دهند. خودتان نیز سرمشق آنها باشید. به آنها اجازه دهید که اشتباه کنند، کمک کنید که اعتماد به نفس داشته باشند و شکست ها را خودشان حل و فصل نمایند.

مشاوره و دریافت اطلاعات بیشتر – تماس: ۶۰۴۵۵۲۲۲۴۱

طوری با آنها رفتار کنید که یاد بگیرند همیشه به گوشزد کردن معلم یا والدین خود نیاز ندارند. آنها باید خودشان کارهایشان را مدیریت کنند و بدون این که از شما سوال بپرسند خودشان کم‌کم جلو بروند. البته گاهی هم میتوانید همراه آنها باشید فقط گاهی.

ناامیدی

اجازه بدهید گاهی اوقات فرزندتان ناامیدی را تجربه کند. خواه او شاگرد اول کلاس شده باشد یا خیر؛ پدرش همانطور که قول داده است او را به پارک برده باشد یا خیر، پس بهتر است ناامیدی را تجربه کند. ناامیدی یکی از مسائلی است که فرزند دیر یا زود با آن مواجه می‌شود. کودک باید یادبگیرد که تمام مسائل دنیا طبق میل او پیش نمیرود و اگر ناامید شد دنیا به آخر نرسیده است و میتواند از نو شروع کند.

تحمل کردن

وقتی کودک با شما در یک محیط بسته و کوچک زندگی می‌کند، همه افراد تقریبا شبیه به خودش هستند اما در جامعه ممکن است با افرادی برخورد کند که با او متفاوت هستند و ممکن است تجربه ناخوشایند، تکان دهنده و دلهره آوری از تفاوت دیگران با خودش کسب کند.

فرزند خود را برای زندگی با انسان های مختلف، نژاد ها و جنسیت های دیگر آماده کنید به او یاد بدهید که متفاوت بودن مشکلی ندارد، بلکه تفاوت ها باید یکی از زیبایی های زندگی در نظر گرفته شوند.

نگرانی و اضطراب

خوب نیست که فرزندان به طور دائم دچار اضطراب باشند اما آنها باید بدانند که اضطراب همیشه هم بد نیست. اگر آنها برای رفتن به یک کلاس بالاتر و یا به جشن مدرسه مضطرب هستند، آنها را تشویق کنید که کارشان را درست به سرانجام برسانند و بتوانند با برخی از ترس هایشان روبه رو شوند.

ناراحتی و غم

اگر چه همه والدین فکر می‌کنند که باید احساس غم و ناراحتی را از فرزندان خود دور کنند و او را سرحال و شاد نگهدارند اما کودکان باید یاد بگیرند که گاهی احساس ناراحتی و غم را باید تجربه کنند. خواه تماشای بازی فوتبال و باختن تیم محبوبشان باشد و خواه از دست دادن حیوان خانگی‌شان. شما باید به فرزند خود یاد بدهید که ناراحت بودن برای مدت محدود اصلا موردی ندارد اما برای مدت طولانی نباید در حال بدشان باقی بمانند.

بی حوصلگی

اکثر فرزندان از کلمه (حوصله ندارم) استفاده میکنند. اما هر کسی گاهگاهی احساس بی حوصلگی دارد و کودکان هم باید بدانند که نباید دائما سرگرم باشند یا به بازی بپردازند.

فقط به این دلیل که فرزندتان میگوید (حوصله ام سر رفته) به این معنی نیست که شما باید مشکلش را حل کنید. در عوض به کودک خود یاد بدهید که بی‌حوصلگی اش را بپذیرد و با آن کنار بیاید یا به شیوه مثبت و درست با احساساتش رو به رو شود و خودش برایش راهی پیدا کند.