در یک نگاه کلی بیمه های عمر به دو گروه بزرگ بیمه های زمانی و بیمه های دائمی تقسیم می شوند. بیمه ای عمر زمانی همانطور که از اسم شان پیدا است، بیمه شده را تا مدت مشخصی مانند ۵ یا ۱۰ سال تحت پوشش خود قرار داده و پس از آن خاتمه پیدا می کنند و اگر عمر بیمه شده هنوز به دنیا باشد، دیگر بیمه ای ندارد و حق بیمه ای هم که پرداخت کرده به صورت کامل متعلق به شرکت بیمه است.

بیمه های محبوب کدام هستند؟

اما نوع دیگری از بیمه های عمر که این روزها بیشتر محبوب هستند، بیمه های عمر دائمی هستند که یکی از انواع این بیمه نامه های تحت عنوان Whole Life یا به اختصار WL شناخته می شود که بیمه شده را تا پایان عمرش تحت پوشش قرار می دهند.

تفاوت در حق بیمه

حالا فرض کنید شخصی ۳۰ ساله متقاضی بیمه عمر باشد. اگر بیمه نامه عمر زمانی داشته باشد ، تا ۶۰ سالگی حق بیمه کمتری نسبت به بیمه نامه WL می پردازد اما پس از آن اگر بخواهد بیمه نامه زمانی را ادامه دهد، حق بیمه با شیب زیادی افزایش می باید و او باید در دوران بازنشستگی ، حق بیمه خیلی بالاتری بپردازد که سخت تر است. ضمنا بیمه نامه عمر زمانی او تا ۸۵ سالگی بیشتر تمدید نمی شود و اگر بیشتر عمر کند ، دیگر بیمه نامه ندارد.

مطالعه این مطالب را به شما پیشنهاد می کنیم:

یک نکته مهم دیگر که در ابتدا هم به آن اشاره شد این است که در بیمه عمر زمانی هر زمان که بیمه نامه اش خاتمه پیدا کند و یا پرداخت حق بیمه را ادامه ندهد، هیچ چیزی عایدش نمی شود ولی در بیمه های دائمی اینگونه نیست. برای همین اعتقاد دارم یک نماینده بیمه عمر حرفه ای که به کارش علاقه دارد ، مانند هنرمندی است که لباسی زیبا و راحت برای قامت زندگی مردم طراحی می کند و می دوزد تا عمری با آن احساس امنیت و راحتی کنند و از آن لذت ببرند.

اعتقاد دارم یک نماینده بیمه عمر حرفه ای که به کارش علاقه دارد ، مانند هنرمندی است که لباسی زیبا و راحت برای قامت زندگی مردم طراحی می کند و می دوزد تا عمری با آن احساس امنیت و راحتی کنند و از آن لذت ببرند.

بیمه نامه عمر می تواند یک بیمه زمانی به تنهایی ، یک بیمه دائمی به تنهایی و یا ترکیبی از هر دو باشد .

 

انواع روش های پرداخت حق بیمه

حق بیمه WL بسته به درخواست متقاضی و موافقت بیمه گر معمولا می تواند به سه شکل پرداخت شود :

  • پرداخت حق بیمه با یک مبلغ ثابت تا پایان عمر
  • پرداخت یک جای کل حق بیمه در ابتدای بیمه نامه
  • پرداخت حق بیمه برای مدت زمان مشخص (مثلا برای مدت ۲۰ سال) و یا تا سن مشخص ( مثلا ۶۵ سالگی)

درصورت فوت بیمه شده،‌چه مبلغی به وراث پرداخت می شود؟

سرمایه فوت هم به دو صورت می تواند در نظر گرفته شود:

  • سرمایه فوت تضمین شده: بیمه گر در قبال دریافت حق بیمه پرداخت مبلغ تعیین شده به عنوان سرمایه فوت را تا پایان عمر بیمه شده تضمنین می کند.
  • سرمایه فوت تعدیل پذیر: بیمه گر برای مدت مشخصی مثلا ۵ سال سرمایه فوت را تضمین می کند و پس از آن بر اساس آمار و عملکرد خود ( مثلا نرخ مرگ و میر و یا بازگشت سرمایه گذاری) آن را تعدیل می کند که ممکن است بیشتر شود، کاهش پیدا کند یا بدون تغییر باقی بماند. ریسک این نوع بیمه نامه برای بیمه شده بیشتر است اما در مقابل حق بیمه کمتری در مقایسه با نوع تضمین شده می پردازد.

اندوخته سازی ( سرمایه گذاری) به چه صورت است؟

از نظر اندوخته سازی ، این بیمه نامه ها معمولا از یکی از دو حالت زیر پیروی می کنند :

  • بیمه نامه تمام عمر غیر مشارکتی یا Non-participating (non-par) whole life insurance: در این نوع بیمه نامه ، بیمه شده سهمی از سود و یا ضرر احتمالی شرکت بیمه ندارد و به دریافت سرمایه فوت تضمین شده خود اکتفا می کند.
  • بیمه نامه تمام عمر مشارکتی یا Participating (par) whole life insurance: در این بیمه نامه که محبوب تر و معمول تر است ، شرکت بیمه بخشی از سود خود را هر سال در قالب سهم ( Dividend) به بیمه نامه های PAR اختصاص می دهد.