معرفی فیلم: مَنک 

آخرین ساخته دیوید فینچر فیلمی است که اگر به قول معروف دیوید فینچری باشید ممکن است توی ذوقتان بخورد. آن هم با توجه به اینکه شش سال از ساخت آخرین اثر استاد می گذرد.

مَنک درواقع فیلمی بیوگرافیک است و درباره ی این سوال قرار گرفته است که شاهکار بزرگ اورسن ولز، همشهری کین تا چه میزان مدیون ولز و چه میزان مدیون فیلم نامه نویسش هرمن جی منکیویچ است که او را منک هم می نامیدند.

انتخاب چنین موضوعی شجاعت فوق العاده ای می خواهد. البته پدر دیوید فینچر، جک فینچر فیلم نامه ی منک را در سال ۱۹۹۰ نوشت بوده و قرار بوده تا پس از ساخت فیلم بازی در سال ۱۹۹۷ با بازی کوین اسپیسی و جودی فاستر ساخته شود، اتفاقی که هرگز نیفتاد و جک فینچر هم در سال ۲۰۰۳ درگذشت.

دیوید فینچر فیلم را سیاه و سفید فیلم برداری کرده تا فضای فیلم را به آن دوران نزدیک کند. همشهری کین در سال ۱۹۴۱ ساخته شده است. دورانی که به عصر طلایی استودیوهای هالیوود شهرت دارد. در فیلم می بینیم که ولز فیلم نامه ی ابتدایی را به هرمن جی منکیویچ سفارش می دهد در حالی که پای او در گچ است و مشکل دارد و تازه باید شصت روزه فیلم نامه را هم تمام کند.

روایت فیلم به دو شکل دنبال می‌شود

یک بخش از فیلم به حادثه‌های مهمی اختصاص دارد که منک آن‌ها را تجربه می‌کند و از آن‌ها برای نوشتن همشهری کین الهام می‌گیرد. بخش دیگری هم روایت برای زمان حال (زمان حال در فیلم که زمان نگارش نهایی فیلم‌نامه همشهری کین است) است که در آن منک صرفا روی یک تخت دراز کشیده و سختی‌های نگارش فیلم‌نامه و نویسندگی را برای ما شرح می‌دهد.

فیلم نامه ی اولیه جک فینچر زمانی که منتشر شد جنجال زیادی بر پا کرد از جمله خشم بسیاری از منتقدان، از جمله دوست ولز و فیلمساز همکار او پیتر باگدانوویچ را به همراه داشت که ادعای کائیل را خط به خط در مقاله  شورش کین  در اکتبر ۱۹۷۲ و در مجله اسکوایر پاسخ می‌دهد. در طول سالها، چندین محقق سینما، از جمله رابرت ال کارینگر، در مطالعه “فیلمنامه‌های شهروند کین ”  نظر جک فینچر را در مورد نقش اندک ولز در فیلم نامه ی همشهری کین بی‌اعتبار دانسته‌اند.

گفته شده اریک روت تهیه کننده فیلم منک مقداری از بخش های ضد اورسن ولز را تعدیل کرده است.

بازیگران فیلم

گری اولدمن در نقش هرمن جی منکسویچ، آماندا سایفرد در نقش ماریون دیویس، لیلی کالینز در نقش ریتا الکساندر، منشی هرمان، آرلیس هوارد در نقش لوئیس بی مایر، ام پلفری در نقش جوزف ال منکویتس، سمتراوتون در نقش جان هاوسمن، فردیناند کینگزلی در نقش ایروینگ تالبرگ، تام بورک در نقش اورسون ولز، تاپنس میدلتون در نقش سارا مانکیویچ، همسر هرمان، جوزف کراس در نقش چارلز لدرر

منتقدان چه می گویند؟

فیلم در IMDB با امتیاز ۷.۲ درجه متوسط رو به بالا دریافت کرده است. نقدها هم کم و بیش مثبت و البته با توجه به حضور دو اسم بزرگ یعنی دیوید فینچر و اورسن ولز بسیار محتاط هستند. نویسنده ی مجله ی معتبر ورایتی می نویسد:

متاسفانه تمام تلاش فینچر برای دادن اعتبار نویسندگی همشهری کین به هرمن جی منکیویچ  تنها یک افسانه بسیار اغراق آمیز است و ما را در کارخانه رویا بافی نگاه می دارد.

یک فیلم ، یک دیالوگ :

• فرشته گان آلوده صورت
• مظنونین همیشگی

نقد پلاک ۵۲

با اینکه فیلم با آثاری که از فینچر سراغ داریم متفاوت است و به هیچ روی شباهتی با باشگاه مشت زنی ندارد. اما در فیلم شبکه ی اجتماعی که درباره ی زاکربرگ و چگونگی تولد فیس بوک است هم به نوعی روایت بیوگرافی را البته با زبان خودش می سازد.

ایراد اصلی فیلم را شاید باید در این دانست که فینچر مبنای فیلمش را بر این گذاشته است که تماشاگرانش فیلم همشهری کین را دیده اند. و البته به نظر می رسد مبنای دومش این است که تماشاگرها با دهه های سی و چهل آمریکا هم آشنایی دارند.

وگرنه با ندیدن همشهری کین و عدم دانش درباره ی دهه سی و چهل فهم بخش های مهمی از فیلم عملا غیر ممکن می شود.