در تمام زمانی که با شما خوانندگان گرامی همراه بوده ام، تنها یک دغدغه ی مهم داشته ام: درددل کردن از نوع فرهنگی و کوشش برای به دست دادن تعریفی تازه از حیات فرهنگی تاریخ کشورمان، ایران عزیز.

درباره­ ی زنان و شعر و شاعری ­شان مقاله و کتاب بسیار نوشته اند؛ اما آن چه مسلم است مقاله یا کتابی که مبتنی بر یافته های علمی و پژوهش گسترده باشد، کم تر می توان یافت.

با بررسی دیوان اشعار شاعران مان درمی یابیم، که باورهای نامبارکی درباره ی زنان وجود داشته است که جامعه را به سوی مردسالاری عمیقی پیش برده است.

در پی اتفاقی خجسته و به مناسبت بزرگداشت هشتصدمین سال هجری قمری ورود شمس تبریزی به قونیه، برای دیدار با مولانا جلال الدین، کتاب «هشت قرن کسوف» در انتشارات تخته سیاه، منتشر شد.

شاید بسیاری از ما تصور کنیم که اصطلاح دروغ مصلحتی را مردم ساخته اند؛ تا در مواردی که نفع شان ایجاب می کند از آن بهره ببرند؛ اما این طور نیست.

یادش به خیر دکتر محمود انوار در کلاس هایش همیشه می گفت اگر قرآن نبود؛ گلستان سعدی برای هدایت بشر کافی بود. حال سوال این جاست که ما به پندهای سعدی اندیشیده ایم یا چون خود را مرید او دانسته ایم و او را بزرگ می شماریم، نیازی نمی بینیم که به حرف هایش فکر کنیم.