The French Dispatch

 

اجازه بدهید در همین ابتدا بگویم که اگر از فیلم “هتل بوداپست” خوشتان آمده باشد به احتمال فراوان از فیلم جدید وس اندرسون نیز راضی خواهید بود. وس اندرسون یکی از معدود فیلم سازان صاحب سبک سینمای امروز آمریکاست.

 

تصاویر و ترکیب بندی صحنه ها در فیلم های وس اندرسون منحصر به فرد، خاص و در خدمت روایت فرم فیلم های او هستند که نقطه ی اوج آن را می توانیم در فیلم ” هتل بوداپست ” 2014 ببینیم. وس اندرسون اصولا کارگردان بسیار جسوری است. او هرگز به تماشاگرانش باج نمی دهد و قصد تکرار خودش را ندارد. هر فیلم او تجربه ی جدیدی برای خودش و تماشاگرانش است. فانتزی ها و شوخی های او تقریبا منحصر به خود او هستند و تا حد ممکن تصویری اند. گرچه عموما بازیگرانش حرافند. برای وس اندرسون سدی مابین بازیگرانش و تماشاگر نیست. با نریشن و حتی گفتگوی بازیگر با دوربین این سد را می شکند. در فیلم های او سکوت چندان جایگاهی ندارد. اما عناصر فانتزی و شوخی و کمدی خاص او فراوان است.

 

این را هم بگویم که برای دیدن فیلم های وس اندرسون و به خصوص فیلم اخیرش “گزارش فرانسوی” باید وقت بگذارید. دیدن فیلم را در وضعیت سرسری اصولا توصیه نمی کنم. چرا که او متخصص بازی با زمان و مکان و عدم قطعیت و به بیان دیگر باید گفت که فیلم های اندرسون خطی نیستند.

 

فیلم های مطرح او عبارتند از : “خانواده اشرافی تننبام” 2001 ، “دارجیلینگ محدود” 2007، استاپ موشن “آقای فاکس شگفت انگیز” 2009، “قلمرو طلوع ماه” 2012.

 

حالا اگر هنوز هم از خواندن معرفی کارگردان فیلم ناامید نشده و چه بسا مشتاق تر هم شده باشید، فیلم را معرفی می کنیم.

 

فیلم عملا چهار اپیزودی است. چهار داستان مختلف است که کارکنان یک نشریه در شهری خیالی در فرانسه به مناسبت درگذشت صاحب نشریه تهیه می کنند: گزارش یک دوچرخه سوار از شهر، گزارش از یک نقاش به حبس ابد و سرانجام شورش های مه 1968 و بالاخره گزارش یک گرگان گیری

فیلم بسیار پرستاره است. اما به هیچ عنوان مبنایش بر ستاره ها نیست و کاملا تاکیدش بر روی موضوع و داستان ها ست. نگاهی به لیست پر افتخار ستاره هایش می اندازیم:

بنیسیو دل تورو (برنده دو جایزه اسکار و یک نخل طلای کن)، آدرین برودی(برنده یک جایزه اسکار)، لئا سیدو، فرانسیس مک دورمند( برنده سه جایزه اسکار)، تیلدا سوینتن (برنده یک جایزه اسکار) تیموتی شالامی، لنا خضری، جفری رایت، بیل موری، اوون ویلسون، ادوارد نورتون، کریستوف والتز، آنجلیکا هیوستون، جیسون شوارتزمن

فیلم دارای تمامی شاخصه فیلم های پیشین وس اندرسون است. البته به نسبت اثری چون هتل بوداپست کمی از استانداردهایش پایین تر است. با این حال فیلمی است که به راحتی نمره قبولی اش را می گیرد. به خصوص اپیزود نقاش دیوانه و گرگانگیری فوق العاده اند.

شاید تنها ایراد فیلم را باید بر این گذاشت که بیننده باید از بسیاری وقایع معاصر اروپا و آمریکا و البته از وجود نشریه معروف نیویورکر با خبر بوده باشد. و اینکه صحنه ی شطرنج بازی کردن دو رقیب دانشجو و پلیس در اپیزود مربوط به شورش های دهه شصت نیز برای تماشاگر آسان بین کمی پیچیده است.