از جمله موجوداتی که در ادبیات، افسانه و اسطوره های ایرانی بسیار پر نقش ظاهر شده، پری است. در فرهنگ فولکلور مردم ایران، آسیای جنوبی و میانه، پری جایگاه ویژه ای دارد. نام سرزمین پریان، پریستان در کوه قاف است.

دوال پا و خاصیت او را می توان مصداق بسیاری از عادت ها و حتی افراد اطرافمان و حکومت ها در زندگی واقعی دانست. بسیاری از عادات کم کم در ما به وجود می آیند ولی بعد زمام ما را به عهده می گیرند. بسیاری از حکومت ها نیز مانند دوال پا بر پشت ملت سوار می شوند.

برای سیمرغ ، نام ها و وجه تسمیه های فراوانی به کار برده شده است. سیمرغ، شاهین، ققنوس، عنقا، هما، سیرنگ . برخی او را جبرئیل و فرشته ی الهی می دانند به خاطر داشتن بال. برخی معتقدند سین دخت (مادربزرگ رستم) همان سیمرغ است.

ابوالقاسم الهامی فرزند میرزا احمد الهامی متخلص به لاهوتی در۱۹ مهر ماه ۱۲۶۶ه.ش در کرمانشاه به دنیا آمد. پدرش کفشدوز بود و پدر و پسر هر دو شاعر و آزادی خواه.

میرزا محمد تقی متخلص به بهار در ۱۸ آذر سال ۱۲۶۸ه.ش(۱۳۰۴ ه.ق) در شهر مشهد دیده به جهان گشود. نسل پدری بهار به میرزا احمد کاشانی، شاعر سرشناس عصر فتحعلی شاه می رسد.پس از فوت پدر، با دستور مظفرالدین شاه لقب ملک الشعرایی به بهار جوان رسید، در حالی که فقط ۱۸ سال داشت.

ابوالقاسم عارف در ۱۲۵۹.ش در قزوین به دنیا آمد. چون خوش صدا بود پدرش او را برای مداحی به میرزا حسن واعظ سپرد و عارف حدود سه سال در منبر او نوحه خوانی می کرد.

عشقی نیز جزو نویسندگانی است که به گذشته ی باستانی ایران افتخار می کند و از حمله و تاراج اعراب دلی پر غصه دارد.