

دکتر فرشته حسینی بجدنی
آرتیستونه، دختر کوروش کبیر – قسمت آخر
آرتیستونه دختر کوروش کبیر و خواهر کوچک آتوسا و همسر داریوش اول است. نکته ی قابل توجه در مورد آرتیستونه این است که با این که او خود دارای املاک فراوان و فراورده های کشاورزی بسیار زیاد و چنانچه ذکر شد انبارهای فراوان است ولی خود از شاه جیره دریافت می کند.
قربانی در تاریخ | قسمت دوم : آیین میرنوروزی
یکی از مراسمی که به نظر می رسد نوعی قربانی انسانی در نوروز حساب می شده است، آیین میر نوروزی است. به این صورت که در هنگام نوروز، پادشاه یا حاکم برای دفع شر و بلایا در سال جدید به طور موقت دست از حکومت می کشید و شخص دیگری را به جای خود می نشاند.
ملک الشعرای بهار، شاعر،نویسنده، تاریخ دان
میرزا محمد تقی متخلص به بهار در ۱۸ آذر سال ۱۲۶۸ه.ش(۱۳۰۴ ه.ق) در شهر مشهد دیده به جهان گشود. نسل پدری بهار به میرزا احمد کاشانی، شاعر سرشناس عصر فتحعلی شاه می رسد.پس از فوت پدر، با دستور مظفرالدین شاه لقب ملک الشعرایی به بهار جوان رسید، در حالی که فقط ۱۸ سال داشت.
ایزد آناهیتا، الهه عشق و باروری
نام این ایزدبانو اولین بار در کتیبه هخامنشی در دوره اردشیر دوم دیده می شود. او آخرین خدای مورد پرستش هخامنشیان در کنار اهورامزدا و میترا است. او ایزد آب های زمینی و آسمانی، فراوانی و نعمت و شکوه زندگی و زاد و ولد، مربی گیاهان و ستوران است.
شاعر شهید، میرزاده عشقی
عشقی نیز جزو نویسندگانی است که به گذشته ی باستانی ایران افتخار می کند و از حمله و تاراج اعراب دلی پر غصه دارد.
آرتیستونه، دختر کوروش کبیر
آرتیستونه دختر کوروش کبیر و خواهر کوچک آتوسا و همسر داریوش اول است. هرودوت معتقد است که او سو گلی داریوش شاه بوده است. داریوش فرمان داده بود تا مجسمه ی آرتیستونه از طلا ساخته شود و به نظر برسیوس این امر فرض تصویر شدن زنان در کارهای هنری را تأیید می کند
شاعران آزادی خواه : قسمت دوم – عارف قزوینی
ابوالقاسم عارف در ۱۲۵۹.ش در قزوین به دنیا آمد. چون خوش صدا بود پدرش او را برای مداحی به میرزا حسن واعظ سپرد و عارف حدود سه سال در منبر او نوحه خوانی می کرد.
مشاغل زنان و کودکان در دوره هخامنشی – قسمت اول
از روزگار گذشته تا کنون زنان و کودکان بخش اعظم جمعیت را به خود اختصاص داده اند. در عصر کشاورزی داشتن فرزند زیاد به خصوص فرزند ذکور جزو سرمایه های یک خانواده به شمار می آمد. فرزندان در حکم نیروی کار پدر محسوب می شدند…