نویسنده: گروه فرهنگ و هنر پلاک ۵۲

یهودا و مسیح سیاه فیلمی از شاکا کینگ ، اثر جاه طلبانه هالیوود در برابر انقلاب و اعمال دیکتاتوری است . آنچه در برخورد با این فیلم و همچون فیلم هایی مورد نظر قرار می گیرد کارکرد سیاسی و مستند گونه آن است.

داستان فیلم دربارهٔ پادآرمان‌شهری برآمده از دومین جنگ داخلی آمریکا است، جایی که یک جامعه تمامیت‌خواه، زنان با توان باروری را باعنوان «ندیمه» به بردگی برای فرزندآوری گرفته‌است.

زندان زنان فیلمی به کارگردانی و تهیه‌کنندگی منیژه حکمت و نویسندگی فرید مصطفوی (بر اساس طرحی از منیژه حکمت) محصول سال ۱۳۷۹ است. پگاه آهنگرانی، رؤیا نونهالی و رؤیا تیموریان از بازیگران این فیلم هستند.

من، ترانه پانزده سال دارم  فیلمی است که بحث تلاش زنان برای کسب هویتی مستقل – بحثی که هنوز هم داغ و مهم است – را به‌شکلی اثرگذار مطرح می‌کند. مهم‌ترین خصوصیتی که باعث شده فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم پس از گذشت سال ها هنوز هم تروتازه به‌نظر برسد همین است.

در ایتالیا، وقتی مردم به ترانه‌ی  بلا چائو  گوش می‌دهند، جنبش مقاومت ایتالیا را به یاد می‌آورند، نبرد پارتیزان‌ها در برابر فاشیسم و در واقع هر اعتراضی علیه هر سیستم، رژیم و قدرتی که مردم را سرکوب می‌کند.

ویکتوریا پارک به مناسبت روز یادبود که برای گرامیداشت یاد و خاطره سربازانی که در جنگ جهانی اول جان خود را برای دفاع از کشور فدا کرده اند،…