بیلی هالیدی، با نام اصلی النورا فیگن در ۷ آوریل ۱۹۱۵ در فیلادلفیا به دنیا آمد. به علت فقر و تنگدستی، نتوانست به تحصیل ادامه دهد و هنوز کلاس پنجم را تمام نکرده بود که ناچار به ترک تحصیل شد. بی سوادی و بی پولی او را به تقاضای کار در یک سالن رقص در مرحله هارلم سوق داد. در همان حین که جواب رد شنیده بود متوجه شد که فرصتی برای یک خواننده در همان سالن وجود دارد و تصادفاً توانست به خوانندگی در آنجا مشغول شود.

بسیاری از ترانه‌های بیلی هالیدی (Billie Holiday) را دیگران نوشته‌اند اما آهنگ‌های او چنان تاثیرگذار هستند که گویی یک موسیقی‌دان کلاسیک و الهام ‌بخش آن‌ها را انجام داده است. صدایش چنان حیرت انگیز بود که انگار از اعماق زمین برخواسته است. خوانندگان سیاسی امروزه روز می‌توانند از موسیقی اعتراضی او الهام بگیرند؛ او می‌دانست که چگونه تصویر و روح واقعی شنوندگان را به شدت تحت ‌تاثیر پیام‌های ساده و متعصبانه خود قرار دهد. بیلی هالیدی یکی از تاثیرگذارترین خوانندگان جاز در تمام زمان‌ها بود. او سال‌ها قبل از اینکه به مواد مخدر اعتیاد پیدا کند، دوران باشکوهی را پشت سر گذاشته بود. در ادامه با آراد مگ همراه باشید.

 بیلی هالیدی که بود؟

خواننده جاز، بیلی هالیدی در سال ۱۹۱۵ در فیلادلفیا به دنیا آمد. به عنوان یکی از بهترین خواننده‌های جاز در تمام زمان‌ها، هالیدی شغلی پر رونق داشت و به عنوان یک خواننده مطرح جاز برای سال‌ها در ردیف اول خوانندگان جاز باقی ماند، قبل از اینکه جایگاه خود را با مصرف مواد مخدر از دست بدهد. او به عنوان Lady Day نیز شناخته می‌شود. زندگینامه او در قالب فیلمی به نام Lady Sings the Blues در سال ۱۹۷۲ منتشر شده است. در سال ۲۰۰۰، بیلی هالیدی به تالار مشاهیر راک ‌اند رول راه یافت.

بیلی هالیدی در ۷ آوریل ۱۹۱۵ در فیلادلفیا، پنسیلوانیا به دنیا آمد. (برخی منابع می‌گویند که محل تولد او بالتیمور، مریلند است و گواهی تولد او حاکی از آن است که او را “النورا هریس” نیز می‌خواندند.) هالیدی بیشتر دوران کودکی خود را در بالتیمور گذراند. مادرش سادی نام داشت، سادی وقتی نوجوان بود هالیدی را به دنیا آورد. پدر او ، یکی از نوازندگان موفق جاز آمریکا بود و با نوازندگانی چون فلچر هندرسون به نوازندگی می‌پرداخت.

کلارنس هالیدی

متاسفانه برای بیلی، پدرش بیشتر شبیه یک ناظر بود که رشد بیلی را مشاهده می‌کرد. سادی در سال ۱۹۲۰ با فیلیپ گف ازدواج کرد و برای چند سال بیلی صاحب خانواده‌ای منسجم بود. اما این ازدواج چند سال بعد به پایان رسید و بیلی و سادی را مجبور کرد که دوباره در تنهایی خودشان تقلا کنند. برای گذران زندگی، گاهی اوقات بیلی به پرستاری و مراقبت از دیگران مشغول می‌شد. هالیدی مدرسه را کنار گذاشت. سپس او را در ژانویه ۱۹۲۵، به خانه خیریه گودشپرد فرستادند که مرکزی برای دختران آسیب دیده آفریقایی تبار آمریکایی بود.

در آن زمان بیلی هالیدی فقط ۹ سال داشت. هالیدی یکی از جوان‌ترین دختران خانه خیریه بود. او در ماه اوت همان سال به نزد مادرش بازگشت تا از او مراقبت کند.

با توجه به زندگینامه دونالد کلارک، بیلی هالیدی: در سال ۱۹۲۶، بعد از اینکه مورد تجاوز جنسی قرار گرفت، دوباره به خانه خیریه بازگشت.

در اوایل زندگی دشوارش، هالیدی آرامش را در موسیقی پیدا کرد و همراه با آهنگ‌های بسی اسمیت و لوییس آرمسترانگ آواز می‌خواند. او به دنبال مادرش رفت که در اواخر دهه ۱۹۲۰ به شهر نیویورک نقل ‌مکان کرده بود و مدتی را به کار در کلوب‌ها و کافه‌ها گذراند.

آهنگ‌های ماندگار بیلی هالیدی

در حدود سال ۱۹۳۰، هالیدی شروع به آواز خوانی در کلوب‌های محلی کرد و با الهام از ستاره فیلم‌های آن دوران بیلی داو، خود را “بیلی” نامید. در سن ۱۸ سالگی، در حالی که او در یکی از کلوب‌های جاز منطقه هارلم در حال اجرا بود جان هموند، نوازنده و آهنگ ساز او را کشف کرد. هموند درگیر کار ضبط آهنگ برای هالیدی شد، او آهنگ‌هایی با کلارینت به رهبری بنی گودمن برای بیلی ساخت. با همراهی گودمن، بیلی روی چندین قطعه آواز خواند، از جمله اولین آلبوم تجاری او  به نام Your Mother’s Son In Law و  در سال ۱۹۳۴، آهنگ Riffin the Scotch او در ردیف ده آهنگ برتر قرار گرفت.

در سال ۱۹۳۵، هالیدی به خاطر طرز تلفظ متمایز و رسا و گاهی با صدای غمگین، به ضبط آلبومی دیگر با همراهی نوازنده پیانوی جاز، تدی ویلسون و دیگران پرداخت. او چندین تک ‌آهنگ، از جمله What a Little Moonlight Can Do و Miss Brown to You را منتشر کرد، در همان سال، هالیدی با دوک الینگتون در فیلم Symphony in Black ظاهر شد.

آهنگ Lady Day

در طول این زمان، هالیدی با ساکسوفون نواز، لستر یانگ آشنا شد و لستر جوان برای سال‌ها در ارکستر کاونت بیسی به نوازندگی مشغول بود. لستر حتی برای مدتی با هالیدی و مادرش سادی زندگی می‌کرد. یانگ لقب Lady Day را در سال ۱۹۳۷ به هالیدی داد – همان سال بیلی به گروه بیسی پیوست. در عوض، او نیز یانگ را “پرز” صدا می‌زد.


هالیدی با ارکستر کاونت بیسی در سال ۱۹۳۷ دیدار کرد. سال بعد او با آرتنی شاو و ارکستر او همکاری کرد. هالیدی عرصه جدیدی را با شاو آغاز کرد و یکی از نخستین خوانندگان زن آفریقایی شد که با یک ارکستر سفید پوست همکاری می‌کرد. با این حال، سازندگان موسیقی ارکستر به هالیدی اعتراض کردند و به خاطر سبک خوانندگی منحصر بفردش، او را مجبور کردند تا ارکستر را ترک کند.

آهنگ Strange Fruit

هالیدی با توجه به توانایی خود تصمیم گرفت در سالن اجتماعات نیویورک به اجرا بپردازد. او برخی از توانایی‌های برجسته شخصیتی خود را بر روی صحنه به همگان نشان داد که سبب شد تا از نظر تجاری کار هنری بیلی هالیدی رونق بگیرد.

گل‌های یاسمن به موهایش می‌زد و سرش را کمی کج به عقب می‌گرفت و آواز می‌خواند. در طول این تعامل، هالیدی دو آهنگ از مشهورترین آهنگ‌های خود را منتشر کرد: God Bless the Child و Strange Fruit.

شرکت کلمبیا رکوردز در آن زمان مایل به پخش Strange Fruit نبود. این آهنگ، داستانی قدرتمند از زجر کشیدن آفریقایی تبارهای آمریکایی‌ در جنوب آمریکا است.


در عوض، هالیدی آهنگ‌های خود را با شرکت کوموندور رکوردز منتشر کرد. او Strange Fruit را که به عنوان امضای بیلی هالیدی شناخته می‌شود از طریق همین شرکت انتشار داد. البته کوموندور رکوردز با مشکلاتی نیز همراه بود و به عنوان شرکتی مستقل، بسیاری از کانال‌های رادیویی با آن همکاری نمی‌کردند و پخش آهنگ‌های هالیدی از سوی ایستگاه‌های رادیویی بسیاری ممنوع اعلام شد و این مناقشات سبب شدند تا این ترانه در زمان خود به خوبی شنیده نشود.

بیلی هالیدی و الا فیتز جرالد ، دو اسطوره جاز

در طول سال‌ها، هالیدی آهنگ‌های بسیاری را از وابستگی‌های طوفانی، از جمله T’ain’t Nobody’s Business If I Do و My Man را خواند. این آهنگ‌ها داستان‌های شخصی او را منعکس می‌کردند که اغلب مخرب و توهین ‌آمیز بودند. هالیدی در سال ۱۹۴۱ با جیمی مونرو ازدواج کرد.

بیلی هالیدی و جیمی مونرو
تا آن زمان هالیدی به الکل اعتیاد داشت، اما به دنبال ازدواجش، همچون همسرش به کشیدن تریاک روی آورد. این ازدواج پایدار نبود – آن‌ها بعدا از هم جدا شدند – اما مشکلات هالیدی با مصرف مواد ادامه داشت.

ملکه عمگین جاز

در همان سال، آهنگ God Bless the Child به محبوب‌ترین آهنگ سال بدل شد و در سال ۱۹۴۴ با دِکا رکوردز قرارداد همکاری امضا کرد و یک سال بعد آهنگ Lover Man در صدر جدول R&B قرار گرفت. در آن دوران او با جو گای، ترومپت نواز آشنا شد و با او شروع به استفاده از هروئین کرد.

پس از مرگ مادرش در اکتبر ۱۹۴۵، هالیدی شروع به مصرف بیشتر الکل و مواد مخدر کرد و استفاده از داروهای تسکین دهنده را افزایش داد. با وجود مشکلات شخصی اش، هالیدی ستاره‌ای بزرگ در دنیای جاز و در نوع موسیقی محبوبش باقی ماند.

او در سال ۱۹۴۷، با نوازنده محبوب خود لوییس آرمسترانگ در فیلمی به نام New Orleans ظاهر شد، هرچند نقش یک خدمتکار را بازی می‌کرد.

متاسفانه، استفاده از مواد مخدر باعث شکست حرفه‌ای او در همان سال شد. او در سال ۱۹۴۷ به جرم داشتن مواد مخدر دستگیر و محکوم شد. هالیدی به یک سال و یک روز زندان محکوم شد و پس از آن، به یک مرکز بازپروری فدرال در آلدرستون، ویرجینیای غربی فرستاده شد. در سال بعد، هالیدی با چالش‌های جدیدی رو به رو شد. به خاطر محکومیتش، او نمی‌توانست مجوز لازم برای اجرا در کلوب‌ها را بگیرد. با این حال، هالیدی هنوز هم می‌توانست در سالن‌های کنسرت اجرا داشته باشد و یک اجرای بی‌نظیر در سالن کارنگی نیویورک پس از آزادی اش برگزار کرد.

با کمک جان لِوی، صاحب یک کلوب نیویورکی، هالیدی توانست در کلوب نیویورکی اِبنویی برنامه داشته باشد. لِوی در پایان دهه ۱۹۴۰ همراه و مدیر برنامه‌های او شد و لِوی نیز در صفوف مردانی که از هالیدی سود بردند قرار گرفت. در همین زمان، او دوباره به جرم مواد مخدر دستگیر شد، اما اینبار از اتهامات تبرئه شد.

در حالی که زندگی سخت او بر روی صدایش تاثیر داشت، هالیدی به برگزاری تور و ضبط آهنگ در دهه ۱۹۵۰ ادامه داد. او شروع به ضبط موسیقی برای نورمن گرانز، صاحب چندین نشان کوچک جاز در سال ۱۹۵۲ کرد. دو سال بعد، هالیدی، تور بسیار موفقی را در اروپا برپا کرد. در سال ۱۹۵۶، هالیدی نیز با به اشتراک گذاشتن داستان زندگی اش با جهانیان توجه مردم را به خود جذب کرد. زندگینامه او به نام بانوی بلوز در سال ۱۹۵۶، با همکاری ویلیام دافتی نوشته شد.

با این حال، برخی از اتفاقات در این کتاب با کمی چاشنی خنده دار همراه شده‌اند. هالیدی زمانی که با دافتی روی پروژه زندگینامه خود کار می‌کرد ادعا ‌کرد که هرگز کتاب را پس از اتمام آن نخوانده است.

در این دوران، هالیدی با لویی مک کی آشنا شد. این دو نفر در سال ۱۹۵۶ به جرم حمل مواد مخدر دستگیر شدند و آن‌ها سال بعد در مکزیک با هم ازدواج کردند. مک کی مثل بسیاری از مردان دیگر در زندگی هالیدی از نام و پول او برای پیشرفت خود استفاده کرد. با وجود همه مشکلاتی که او با صدای خود تجربه کرده بود، موفق شد اجرای تاثیرگذاری را در برنامه تلویزیونی  CBS Sound of Jazz با بن وبستر، لستر یانگ و کلمن هاوکینز برگزار کند.

پس از سال‌ها ضبط‌های بی‌نظیر و فروش بسیار، هالیدی آلبوم Lady in Satin را در سال ۱۹۵۸ با همراهی ارکستر ری الیس و شرکت کلمبیا رکوردز منتشر کرد. آهنگ‌های این آلبوم نمایش دهنده صدای خشن او به عنوان یک زن بودند، که هنوز می‌توانست تاثیر عاطفی بسیار عظیمی را منتقل کند.

بیلی هالیدی چگونه فوت کرد؟

در ۲۵ می سال ۱۹۵۹، آخرین اجرای او در شهر نیویورک انجام شد. بعد از این رویداد، هالیدی برای مشکلات قلبی و کبد به بیمارستان منتقل شد. او به قدری معتاد به هروئین بود که حتی در بیمارستان نیز به خاطر داشتن آن دستگیر شد. در ۱۷ جولای سال ۱۹۵۹، هالیدی از مشکلات ناشی از مصرف الکل و مواد مخدر درگذشت.

میراث بیلی هالیدی در دنیاز جاز

در روز ۲۱ ژوییه سال ۱۹۵۹، بیش از ۳۰۰۰ نفر برای خداحافظی با Lady Day در مراسم تدفین او در کلیسای کاتولیک سنت پل شرکت کردند. کسانی که از دنیای جاز در مراسم حضور داشتند شامل بنی گودمن، جین کروپا، تونی اسکات، بادی راجرز و جان هموند بودند. به عنوان یکی از بهترین خواننده‌های جاز در تمام زمان‌ها، هالیدی تاثیر زیادی بر بسیاری از هنرمندان دیگر داشته ‌است که راه او را در موسیقی دنبال کرده‌اند.

زندگینامه او در قالب فیلمی در سال ۱۹۷۲ به نام Lady Sings the Blues با بازیگری خواننده مشهور، دایانا راس به نمایش درآمد. در سال ۲۰۰۰ بیلی هالیدی با افتخار به تالار مشاهیر راک ‌اند رول راه یافت.