فیلم شام آخر در کارنامه فریدون جیرانی جایگاه قابل‌قبولی دارد. شاید کمتر کسی این فیلم را بهترین اثر جیرانی بداند؛ شاید بسیاری از ایده‌های بالقوه جذاب فیلم به‌درستی پرورانده نشده باشند اما ویژگی‌هایی قابل تحسین در شام آخر وجود دارد. مهم‌ترینش، جسارت همیشگی سینمای جیرانی است که در این‌جا هم شام آخر را به فیلمی برانگیزاننده تبدیل کرده است.

فیلم سرآشپز یا « Chef » از دیدگاه بسیاری از متخصصان و تحلیلگران یکی از بهترین فیلم‌های انگیزشی سینمای جهان است و علاقمندان و طرفداران زیادی هم دارد. سرآشپز فیلمی است کمدی که در سال 2014 منتشر شد و در همان سال علاقمندان به فیلم را مجذوب خودش کرد.

فرهادی برای ترسیم تک‌تک سکانس‌ها و موقعیت‌ها و به تبع آن تک تک دیالوگ‌ها و ریزه کاری‌های شخصیت‌پردازی دقت نظر و برنامه‌ریزی دقیقی را به کار برده است. اصولا همین ویژگی است که می‌توان بر اساسش اصل یا کپی بودن فیلم‌هایی که شیوه روایی فرهادی را انتخاب کرده‌اند، شناسایی کرد.

یهودا و مسیح سیاه فیلمی از شاکا کینگ ، اثر جاه طلبانه هالیوود در برابر انقلاب و اعمال دیکتاتوری است . آنچه در برخورد با این فیلم و همچون فیلم هایی مورد نظر قرار می گیرد کارکرد سیاسی و مستند گونه آن است.

داستان فیلم دربارهٔ پادآرمان‌شهری برآمده از دومین جنگ داخلی آمریکا است، جایی که یک جامعه تمامیت‌خواه، زنان با توان باروری را باعنوان «ندیمه» به بردگی برای فرزندآوری گرفته‌است.

من، ترانه پانزده سال دارم  فیلمی است که بحث تلاش زنان برای کسب هویتی مستقل – بحثی که هنوز هم داغ و مهم است – را به‌شکلی اثرگذار مطرح می‌کند. مهم‌ترین خصوصیتی که باعث شده فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم پس از گذشت سال ها هنوز هم تروتازه به‌نظر برسد همین است.

عروس آتش فیلمی به کارگردانی خسرو سینایی در سال ۱۳۷۸ است. این فیلم به سنت‌های عشیره‌ای در جنوب ایران، ازدواج اجباری و خودسوزی می‌پردازد که نام فیلم نیز برگرفته از همین صحنه است.