یوناتان شخصیت اصلی رمان کبوتر نماد انسان پس از جنگ است. از هر صدایی به هراس می افتد و آرامش درونی اش از بین می رود. زندگی آرام و یکنواخت را می پسندد و به دور از همه دغدغه های یک انسان مدرن-حتی ارتباط ساده- در یک اتاق زیر شیروانی یک خانه شش طبقه ای سکنی گزیده است.

سیمون دوبوار بیشتر ساعات زندگی اش خود را وقف نوشتن کتاب و مقاله کرده بود و یکی از آخرین نوشته‌هایش کتابی به نام کهن‌سالی است. او در این کتاب به گفته ی خودش سعی می کند به تحلیل اوضاع و شرایط افراد کهنسال از دو زاویه دید، درونی و برونی، بپردازد.

در جنس دوم- سیمون دوبوار- با اتکا به این نکته که زمینه‌های عینی و اجتماعی برای پرورش جامعه‌ای مردسالار بستری مهیا دارد و همواره زن تابع و «دیگری» خوانده می‌شود، بسیاری از واقعیات را بر زنان جهان آشکار ساخته است.

غزاله علیزاده در بهمن ماه ۱۳۲۵ درمشهد چشم به هستی گشود و برای ادامه تحصیل به تهران آمد و در رشته‌ی علوم سیاسی لیسانس گرفت و در پاریس – دانشگاه سوربن‌– در رشته‌های فلسفه و سینما به تحصیل پرداخت.

وقتی نیچه گریست رمانی روانشناسیک و آموزشی است و با آمیزه‌ای از واقعیت و تخیل به بررسی مشکلات پیرامون انسان پرداخته است.

 وقتی خواننده داستان را می‌خواند احساس می‌کند در تمام فیلم صحنه‌ها مبتذلی را می‌بیند که همه‌اش با اعتبار به صحنه‌های عشق‌بازی شخصیت اصلی داستان است.

گذر زمان برای همه ما نکته‌ای مشترک است و ما را به کهن‌سالی نزدیک می‌کند. خواندن این کتاب از آن جهت جالب و جذاب است که با تغییرات و دگرگونی های پیری و کهن‌سالی ما را آشنا می‌کند.

نصرت رحمانی، یکی از مطرح‌ترین، بی‌پرواترین، جنجالی‌ترین و اثرگذارترین شاعران معاصر بود. اگر بخواهیم کارنامه­ ی درخشان او را به دقت بنگریم، به این حقیقت دست می‌یابیم، که نصرت در تمام دوران شاعری‌اش به جز سرگردانی،‌ پریشانی، دم را گذارندن در غم و اندوه و شکست، هیچ چیز دیگری نصیبش نشد.