دسته: تماشاخانه

پردهِ پرمخاطبی که هیچکس فکرش را نمی کرد یک روز تا این حد بتواند مرزها را درنوردیده و مخاطبان را از سراسر دنیا پای خود میخکوب کند. برادران لومیر، در دسامبر ۱۸۹۵ دستگاهى را به راه انداختند که سینماتوگراف نام داشت.

داستان فیلم دربارهٔ پادآرمان‌شهری برآمده از دومین جنگ داخلی آمریکا است، جایی که یک جامعه تمامیت‌خواه، زنان با توان باروری را باعنوان «ندیمه» به بردگی برای فرزندآوری گرفته‌است.

زندان زنان فیلمی به کارگردانی و تهیه‌کنندگی منیژه حکمت و نویسندگی فرید مصطفوی (بر اساس طرحی از منیژه حکمت) محصول سال ۱۳۷۹ است. پگاه آهنگرانی، رؤیا نونهالی و رؤیا تیموریان از بازیگران این فیلم هستند.

حادثهٔ قریب‌الوقوع ( Hus i helvete) نام فیلم درامی به کارگردانی سوسن تسلیمی در سال ۲۰۰۲ است. داستان این فیلم دربارهٔ تقابل فرهنگی میان دو نسل از مهاجران در یک خانواده در کشور سوئد است.

من، ترانه پانزده سال دارم  فیلمی است که بحث تلاش زنان برای کسب هویتی مستقل – بحثی که هنوز هم داغ و مهم است – را به‌شکلی اثرگذار مطرح می‌کند. مهم‌ترین خصوصیتی که باعث شده فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم پس از گذشت سال ها هنوز هم تروتازه به‌نظر برسد همین است.

در ایتالیا، وقتی مردم به ترانه‌ی  بلا چائو  گوش می‌دهند، جنبش مقاومت ایتالیا را به یاد می‌آورند، نبرد پارتیزان‌ها در برابر فاشیسم و در واقع هر اعتراضی علیه هر سیستم، رژیم و قدرتی که مردم را سرکوب می‌کند.