ملک الشعرای بهار، شاعر،نویسنده، تاریخ دان
میرزا محمد تقی متخلص به بهار در ۱۸ آذر سال ۱۲۶۸ه.ش(۱۳۰۴ ه.ق) در شهر مشهد دیده به جهان گشود. نسل پدری بهار به میرزا احمد کاشانی، شاعر سرشناس عصر فتحعلی شاه می رسد.پس از فوت پدر، با دستور مظفرالدین شاه لقب ملک الشعرایی به بهار جوان رسید، در حالی که فقط ۱۸ سال داشت.
شفای درون با ادبیات
وقتی که روزگار با ناخوبی‌هایش، با غم و غصّه‌هایش جوانی ما را به تاراج می‌‌دهد، چه کسی می‌تواند موهای سپید ما را که یک‌شبه به برف شبیه می‌شود، سیاه کند؟ چه کسی می‌تواند آن گرفتگی قلبی ما را درک کند جز خود ما؟
شعری از روشن رامی
روشن رامی (اسفند ۱۳۱۵ در اهواز – فروردین ۱۳۸۵ در اصفهان)، شاعر ایرانی بود. وی که در ابتدای جوانی، شعر را با سرودن دوبیتی آغاز کرده بود، در اصفهان، با انجمن کمال آشنا می‌شود و این آشنایی بعدها به حضور او در انجمن صائب می‌انجامد که پس از جدایی هوشنگ گلشیری، محمد حقوقی، جلیل دوستخواه و دیگران از جمع کهنه‌سرایان ، تشکیل شده بود.
شعر مرگ در روزهای عاشقانه از احمدرضا احمدی
احمدرضا احمدی (زاده ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان) شاعر، نمایشنامه‌نویس و نقاش ایرانی است. پدر وی کارمند وزارت دارایی بود و ۵ فرزند داشت که احمدرضا کوچک‌ترین آن‌ها بود. جد پدری وی ثقهالاسلام کرمانی، و جد مادری‌اش آقا شیخ محمود کرمانی است.
گوزن،عقاب و شبتاب از بیژن الهی
بیژن الهی شیرازی (زادهٔ ۱۶ تیر ۱۳۲۴ – درگذشتهٔ ۹ آذر ۱۳۸۹) شاعر، مترجم، محقق و نقاش ایرانی بود. او از شاعران جریان موسوم به شعر دیگر بود. ورودش به عرصه مطبوعات در آبان ماه سال ۱۳۴۳، به دعوت فریدون رهنما با شعر «برف» اتفاق افتاد که در جنگ طرفه چاپ شد.
