دسته: تماشاخانه

بار دیگر رسیدیم به یکی از استادان مسلم تاریخ سینما یعنی استنلی کوبریک بزرگ کسی که در طی مدت زمان کمی بیش از چهل و پنج سال تنها سیزده فیلم ساخت.

داستان از جایی آغاز می شود که تام الیس در نقش لوسیفر مورنینگ‌ استار، ارباب جهنم ،  از زندگی در جهنم و مطیع خداوند بودن خسته شده و تصمیم می‌گیرد برای تعطیلات به زمین بیاید تا در میان مردم زندگی کند

 فیلم به نوعی رومئو و ژولیت معاصر اسپانیاست. فیلمی خالص در باره عشق. عشق تا پای مرگ. فیلم روایتی غیر خطی دارد و در این روایت جابجا، با دو مرد و دو زن آشنا می شویم. دو مرد که عاشقند.

در نیوانگلند قرن هفدهم، یک خانواده پیوریتن تبعید شده، روستایی را در حاشیه‌ی یک جنگل دورافتاده بزرگ به راه می‌اندازند که هیچ خانواده دیگری در آن زندگی نمی‌کند. به زودی، نیروهای شوم شروع به تعقیب آن‌ها می‌کنند.

هرکسی یا روز می میرد یا شب، من شبانه روز قصه این روزهای تمام ماست، تمام آن ها که در این خانه مانده اند و تمام آن ها که از این خانه رفته اند و تمام آن ها که به این خانه باز می گردند.

شیوه بازیگری باستر کیتون، ستاره دوران سینمای صامت که بی‌حسی چهره را باانرژی و تحرک بدن در هم می‌آمیخت توانسته ستایش‌شده‌ترین ستارگان امروز سینما را تحت تأثیر قرار بدهد. از اسکار آیساک و آدام درایور تا آکوافینا.

فیلم موسیو وردو فرزند زمانه اش بود، اما در دوره ای بسیار خطرناک ساخته شد. دورانی که مک کارتی در سنای آمریکا کمیته ای برای کشف فعالیت های به زعم خودش ضد کمونیستی تشکیل داده بود و با ذره بین و موچین در به در به دنبال هرگونه نشانه ای از کمونیسم می گشتند.