دسته: یک فیلم، یک دیالوگ

بار دیگر رسیدیم به یکی از استادان مسلم تاریخ سینما یعنی استنلی کوبریک بزرگ کسی که در طی مدت زمان کمی بیش از چهل و پنج سال تنها سیزده فیلم ساخت.

فیلم زیبایی خطرناک محصول سال ۱۹۸۸ است. فیلم مربوط به قرن شانزدهم در شاه نشین ونیز است. ورونیکا فرانکو دختری بسیار شاد و سرزنده است اما هنگامی که معشوقش مارکو به دلیل فاصله طبقاتی او را کنار می گذارد، ورونیکا در هم می شکند.

کسوف برای آنتونیونی یک قدم دیگر رو به جلو بود. سکانس هفت دقیقه ی پایانی فیلم که درواقع درباره فقدان است، تنها از ذهن نابغه ای همچون آنتونیونی می تواند برآید.

برای این شماره به زمانی کم و بیش نزدیکتر می رسیم. فیلمی که توسط یکی از غریب ترین زوج های کارگردان – نویسنده تاریخ سینما در سال ۲۰۰۲ ساخته شده است، به نام اقتباس به کارگردانی اسپایک جونز و فیلم نامه نویسی چارلی کافمن.

غلاف تمام فلزی، درواقع حضور استاد در ژانر جنگی است. از ویژگی های مهم استنلی کوبریک این است که در فیلم هایش از لایه های طنز، طنز سیاه و شوخی، شوخی های کلامی و هزل و حتی پارودی به استادی تمام بهره می گیرد.

فیلم موسیو وردو فرزند زمانه اش بود، اما در دوره ای بسیار خطرناک ساخته شد. دورانی که مک کارتی در سنای آمریکا کمیته ای برای کشف فعالیت های به زعم خودش ضد کمونیستی تشکیل داده بود و با ذره بین و موچین در به در به دنبال هرگونه نشانه ای از کمونیسم می گشتند.

در دهه ۸۰ یافتن فیلم هایی که لقب شاهکار بگیرند چندان زیاد نیست. با این حال بی انصافی است که بگوییم این دهه خالی از هر فیلم قابل قبول و زیبایی است. یکی از این فیلم ها قطار فراری است.