دسته: پای بساط عشق

تقریبا هجده سال داشت که برای تحصیلات عالیه­ی حوزوی به نجف اشرف سفر کرد؛ ولی حقیقتا دست و دلش به تحصیل علومی چون علم اصول فقه، که در آن زمان مورد توجه شیعیان جهان بود، نمی ­رفت؛ چرا که پرداختن به دقت ­های اصولی را برای استنباط احکام شرعیه بی­فایده می­ دانست و قلبا راضی به این تحصیل نبود.

نام مولوی معنوی صاحب «مثنوی» معروف را اغلب تذکره نویسان محمد و لقبش را «جلال ­الدین» ثبت کرده ­اند و همگی او را با این نام و لقب در کتب­شان خوانده ­اند. استاد بدیع الزمان فروزانفر، در مقدمه­ ی «کلیات شمس» تبریزی می­گوید:
در «نفحات الانس» جامی، این لقب در مورد مولوی بلخی بارها تکرار شده و لیک باید گفت که در ضمن کتب متقدمین، لقب مذکور دیده نشده است.

نگاهی به تفاوت اقوال عرفای ایرانی به قول استاد شفیعی کدکنی عرفان نگاه هنری و جمال شناسانه است به الهیات و دین. از آن جایی که هنر برخاسته از ذوق و درونیات هنرمندان است؛ یعنی تراوشات ذوقی شخص هنرمند، طبیعی است که با اختلافاتی نیز…

نگاهی کوتاه به زندگی و شعر استاد صغیر اصفهانی   اسیر دانه ی خال لب یارم من ای زاهد مکن دام دل من سبحه­ی صد دانه­ی خود را   چه کسی فکرش را می­کرد آقا محمد حسین، فرزند آقا اسدالله، که بافنده ­ی زحمت­کشی شده…

شاید کمتر کسی بداند که اشتقاق و ریشه ی لغت صوفی چیست و از کجاست، آیا ریشه ی عربی دارد یا عجمی؟

مولوی تمثیلی بدیع و پرمغز، خیالات گزنده و هجوم افکار مشوش روح خوار را به ازدحام زنبور و شخص وهم­زده را به برهنه ­ی عور تشبیه کرده است.