دسته: از پیله تا پرواز

چه بسا که اگر همان آدم های قدیمی، امروز، همان حرف ها را می زدند، برمی آشفتیم و به مناظره و مباحثه و مجادله برمی خاستیم؛ اما چون آن ها دیگر نیستند و به عبارتی دست شان از دنیا کوتاه است و پشت سر مرده هم نباید حرف زد، حرف شان را دربست می پذیریم.

یکی از عادات ناپسند ما ایرانی ها، که در ادبیات فارسی هم نمود چشم گیری دارد، قضاوت کردن انسان ها و در پی آن، تلاش برای پند دادن شان و به بیانی روشن تر سرک کشیدن و در معنای رساتر، فضولی کردن در کارهای آدم ها است.

در پی نوشته هایی که نقش زن را در ادبیات ایران نشان می داد و در شماره های پیش تقدیم تان کردم، واکنش های مثبت و منفی بسیاری به سویم روانه شد. با این که پیش از انتشار نوشته هایم در این موضوع، توضیحات مفصلی داده بودم، برخی از عزیزان احساس توهین به مفاخر ملی را دریافت کرده و به اندیشه و سواد من نشانه رفته بودند.

نکته ی جالب در  لیلی و مجنون  بررسی شخصیت زنان از نگاه لیلی است. او که در فراق مجنون اندوهگین است، درد خود را دشوارتر از او می داند و می گوید مجنون چون مرد است، تاب آوردن غم ها برایش ساده تر است.

مقدمه ای بر شخصیت زن در اشعار فارسی بخش دوم از شماره ی قبلی پلاک ۵۲ ، بحثی را درباره ی نقش زن در اشعار کهن فارسی آغاز کردیم. این بار نوبت نظامی است. حکیمی که داستان پردازی چیره دست بوده و در آثار داستانی…

مقدمه ای بر شخصیت زن در اشعار فارسی بخش اول امروز می خواهم حرف هایی بزنم که برای هیچ نشریه ای نگفته ام و در هیچ مصاحبه ای منتشر نکرده ام. سال ۱۳۸۴ بود و من و همسرم، زهرا طهماسبی نمینی، برای روزنامه ی ایران…

نظم و شعر. تکلیف نظم کاملا مشخص است. نظم همان نثر است که به قافیه و وزن مزین می شود و دست اندرکاران این فن کلاغ را جای قناری می ­فروشند.