استفاده از مطالب، تصویرسازی ها، عکس ها، فیلم ها و پادکست ها با ذکر منبع و لینک مستقیم به وب سایت پلاك 52 بلامانع است.
شرط الفت
شاید اگر ترغیب و تشویقهای جدّ مادری اش مرحوم میرزا محمدهاشم، که خود از فضلا و علمای اصفهان بود، به مطالعه ی تاریخ و تراجم مشاهیر نبود، اکنون علامه میرزا محمد باقر الفت اصفهانی را در کسوت یک روحانی مجتهد یا یکی از علمای علوم دینی می شناختیم.
این نوشتار را از زبان نویسنده بشنوید
تقریبا هجده سال داشت که برای تحصیلات عالیهی حوزوی به نجف اشرف سفر کرد؛ ولی حقیقتا دست و دلش به تحصیل علومی چون علم اصول فقه، که در آن زمان مورد توجه شیعیان جهان بود، نمی رفت؛ چرا که پرداختن به دقت های اصولی را برای استنباط احکام شرعیه بیفایده می دانست و قلبا راضی به این تحصیل نبود.
این شد که در حین تحصیل، به جدیت مشغول به مطالعه و استقصاء در تاریخ و تراجم شد و با تمام سختیها و مشقات و ملالت های برخی طلاب در آن محیط تنگ، دو کتاب ارزشمند ابواب الروضات و مجمع الاجازات را تألیف نمود؛ اما فعالیت ها و دستاوردهای الفت بدین مرحله ختم نشد.
مشروطه خواهی الفت
وی از سالهای ۱۳۲۴ و ۲۵ هجری قمری در همان نجف، تحت تاثیر بعضی از علمای مشروطه خواه به جمع مشروطه خواهان پیوست و در این اثنا نیز به یادگیری زبان فرانسه همت گماشت. تا سال ۱۳۲۸ هجری قمری که پدرش از رفتارهای تجدد مآبانه ی او اطلاع یافت و برای اعلام مخالفت با وی، ماهانه اش را قطع کرد. به همین دلیل الفت به اصفهان بازگشت و نتوانست در عراق بماند.
شکل گیری کمیته آفتاب
از آنجا که روح موّاج او آرام و قرار نداشت، پس از مدت کوتاهی، همراه با چند تن از دوستان و یاران هم فکر و هم مسلکش کمیته ای به نام کمیته ی آفتاب را تاسیس کرد، که یکی از نتایج این مجمع راه اندازی مجله ای بود تحت همین عنوان، که البته اکثر کارهای این مجله به عهده ی خود الفت بود و ظرف مدت یک سال و نیم، هشت شماره از این مجله انتشار یافت؛ تا اینکه در جریان اشغال ایران توسط قشون روس در سال ۱۳۳۰ قمری تعطیل شد.
از همین نویسنده مطالعه کنید:
زندگی علامه شیخ محمد باقر الفت ابعاد گوناگون دارد، که یک بعد آن به محضر خوانندگان گرامی خلاصه گویی شد. فعالیتهای مشروطه خواهانه، تحصیلات و تألیفات دینی و غیردینی، سفرها، سلوک و عرفان، آبادانی دهات و قرا و غیره، نتایج یک عمر تلاش و زحمات مردی آزاده، عالم و شریف است که بی شک یکی از مردان بزرگ تاریخ این مرز و بوم بوده و هست.
الفت در سال ۱۳۴۳ قمری در سن ۸۳ سالگی دار فانی را وداع گفت.
خدایش بیامرزاد،
اینک چند بیت یکی از غزلیات وی:
گشتیم سراپای جهان را پی دیدار / غیر از تو نشد در همه آفاق پدیدار
ما مست و خرابیم در این بزم چه دانیم / کز گردش چشم تو که شد مست و که هشیار
با محتسب شهر بگویید که الفت / رفت از در مسجد به سوی خانهی خمار