نصرت رحمانی (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۰۸ در تهران - درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۷۹ در رشت) یکی از شاعران معاصر نوگرای ایران بود.

میعاد در لجن

رقصید

پر زد، رمید

از سر انگشت او پرید [سکه]

گفتم: خط

پروانه­ ی مسین

پرواز کرد..،

پرپرزنان چکید، کف جوی پر لجن.

تابید، سوخت فضا را نگاه­ها

برهم رسید

درهم خزید

در سینه عشق­های سوخته فریاد می­کشید:

-ای یاس..، ای امید

میعاد در لجن با صدای حسن دلاور

 

آسیمه سر به سوی [سکه] تاختیم

از مرز هست و نیست،

تا جوی پر لجن!

با هم شتافتیم

آن­گه نگاه را به تن [سکه] بافتیم

پروانه­ی مسین

آئینه ­وار! بر پا نشسته بود، در پهنه­ ی لجن

و هر دو روی آن

[خط] بود.

خطی به سوی هیچ، خطی به مرز پوچ

نگاهی به زندگی نصرت رحمانی :یک جنگجو که نجنگید اما…

اندوه لرد بست

در قلب واره­اش

و خنده را شیار لبانش مکید و گفت:

-پس..، آه نقش [شیر]؟

روئید اشک

خاموش گشت

 

گفتم:

-کنام [شیر] لجن زار نیست، نیست!

خط است و خال، گذرگاه کرم­هاست

این جا نه کشت­گاه عشق و غرور است

میعادگاه زشتی و پستی است

 

از هم گریختیم

بر خط سرنوشت

خونابه ریختیم

ما..، هر دو باختیم.