استفاده از مطالب، تصویرسازی ها، عکس ها، فیلم ها و پادکست ها با ذکر منبع و لینک مستقیم به وب سایت پلاك 52 بلامانع است.
روشن رامی (اسفند ۱۳۱۵ در اهواز – فروردین ۱۳۸۵ در اصفهان)، شاعر ایرانی بود. وی در نظامیه (محلی نزدیک به اهواز) به دنیا آمد. دوران دبستان و دبیرستان را در شهرهای اندیمشک و اهواز گذراند و سپس برای رفتن به دانشگاه به تهران سفر کرد، اما در نهایت، از سال ۱۳۴۰ در اصفهان ساکن شد و شغل معلمی را برگزید.
وی که در ابتدای جوانی، شعر را با سرودن دوبیتی آغاز کرده بود، در اصفهان، با انجمن کمال آشنا میشود و این آشنایی بعدها به حضور او در انجمن صائب میانجامد که پس از جدایی هوشنگ گلشیری، محمد حقوقی، جلیل دوستخواه و دیگران از جمع کهنهسرایان ، تشکیل شده بود. اعضای انجمن صائب، در سال ۱۳۴۴ اولین شمارهٔ جنگ اصفهان را منتشر کردند.


در سالهای تدریس، رامی توسط ساواک دستگیر میشود و به زندان میافتد و این به گفتهٔ خودش آغاز درگیری با آموزش و پرورش بوده است که حتی بعد از سال ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ هم ادامه مییابد و به اخراج او از آموزش و پرورش میانجامد.
پس از این، وی تا پایان عمر با وجود تنهایی و فقر به سرودن شعر میپرداخت و حاصل آن سالها چاپ چند دفتر شعر از آثارش است.
این شعر را با صدای حسن دلاور گوش کنید:
پیوسته به کاسه های مسی کوفتیم
ماه!
میخواهی چای برایت دم کنم؟
و چاله ای پُرِ آتش؟
شعرخوانی با صدای حسن دلاور:
مرگ در روزهای عاشقانه از احمدرضا احمدی
از صدای سخن عشق از سیمین بهبهانی
گوزن،عقاب و شبتاب از بیژن الهی
ماه!
با پهلوی شکافته
افتاده بود در کنار آتش
دختر
چه پنهان می کنی در چشمانت؟
دریایی اشک؟
مرد
چه پنهان می کنی در قلبت؟
خاموشی؟
دیگر هیچ پنجره ای
آوازت را نخواهد شنید