سنت ازدواج همواره در میان ایرانیان، محترم شمرده شده و هرکدام از آداب و رسومی که برای باشکوه ­تر برگزار شدن آن اجرا می­کنند فلسفه­ای دارد که توجه به آن، فرهنگ ازدواج ساده همراه با پایبندی به عقاید و مذهب را در میان جوانان، گسترش می­ دهد.

قدمت برخی از رسوم در جشن عروسی به پیش از تاریخ برمی­ گردد. این رسوم، در فرهنگ بسیاری از ملل جهان، مشترک است. در استان خراسان جنوبی، شهرستان قاین رسم بالشت زنی در ازدواج­های آنان وجود دارد که هنوز هم به همان شور و شوق برگزار می­ شود؛ بدین صورت که در شب عقد، بالشت داماد بر سر جوانان دم بخت زده می ­شود و بسیاری از جوانان قاینی اعتقاد دارند که اگر این بالشت، بر سر هر جوان مجردی بخورد، پس از مدت کوتاهی داماد می ­شود.

آیین بالشت زنی در قائن

در قدیم این بالشت­ها به شکل استوانه­ای بود، در زمان مراسم خطبه عقد، داماد این بالشت را زیر پای راستش می­گذاشت، دو زانو می ­نشست و بلافاصله پس از خواندن خطبه عقد، داماد بالشت را بر سر جوانان مجرد می­ زد و پس از آن، جوانان، نازبالشت را دست به دست به سر یکدیگر می ­زدند و خنده و شادی در میان جمع سبب می ­شد تا داماد، استرس و نگرانی ­اش از بین برود و شرمی که بر چهره ­اش نشسته کاسته شود.

برای مطالعه بیشتر:

چگونه با اضطراب و نگرانی ناشی از اخبار بد مبارزه کنیم؟

ضرب المثل­ های تهرانی به زبان محاوره ای

نقش زن در لیلی و مجنون نظامی

این رسم قدیمی هنوز هم در شهرستان قاین ادامه دارد.

پلاک ۵۲ را در اینستاگرام دنبال کنید

حسن مختاری از شاعران قاینی، این رسم را به زبان شعر این گونه گفته است:

داشتم بالشتکی در شب که من را یار بود

دست ناهموار من بر گردنش هموار بود

گه عروس خانه ناز بالشت بر بالشت بود

گه عروسک روی پای بچه­ها بیمار بود

روکش مخمل کمربند سفید و بوته­دار

اندرون از پنبه یا پر یک دلی پربار بود

یاد دارم در شب دامادیم زانو بر آن

داشتم اورازنم بر کله­ای تب­دار

مجلس دامادی­ای بابا مهیا کرده بود

تیر بالش در کمان دست و پا رگبار بود

چون بخواندند خطبه عقد و مرا زنجیر شد

ناز بالش را بکوبیدم کجا هشیار شد

خنده از مجلس بلند و نازنین هم دست به دست

از سر این بر سر آن می­زدند خمار بود

هر جوان بالش می­کوبید بختش باز شد

اهل مجلس را هزاران خنده و بازار بود