بیلی هالیدی، با نام اصلی النورا فیگن در ۷ آوریل ۱۹۱۵ در فیلادلفیا به دنیا آمد. به علت فقر و تنگدستی، نتوانست به تحصیل ادامه دهد و هنوز کلاس پنجم را تمام نکرده بود که ناچار به ترک تحصیل شد. بی سوادی و بی پولی او را به تقاضای کار در یک سالن رقص در مرحله هارلم سوق داد. در همان حین که جواب رد شنیده بود متوجه شد که فرصتی برای یک خواننده در همان سالن وجود دارد و تصادفاً توانست به خوانندگی در آنجا مشغول شود.

بسیاری از ترانه‌های بیلی هالیدی (Billie Holiday) را دیگران نوشته‌اند اما آهنگ‌های او چنان تاثیرگذار هستند که گویی یک موسیقی‌دان کلاسیک و الهام ‌بخش آن‌ها را انجام داده است. صدایش چنان حیرت انگیز بود که انگار از اعماق زمین برخواسته است. خوانندگان سیاسی امروزه روز می‌توانند از موسیقی اعتراضی او الهام بگیرند؛ او می‌دانست که چگونه تصویر و روح واقعی شنوندگان را به شدت تحت ‌تاثیر پیام‌های ساده و متعصبانه خود قرار دهد. بیلی هالیدی یکی از تاثیرگذارترین خوانندگان جاز در تمام زمان‌ها بود. او سال‌ها قبل از اینکه به مواد مخدر اعتیاد پیدا کند، دوران باشکوهی را پشت سر گذاشته بود. در ادامه با آراد مگ همراه باشید.

 بیلی هالیدی که بود؟

خواننده جاز، بیلی هالیدی در سال ۱۹۱۵ در فیلادلفیا به دنیا آمد. به عنوان یکی از بهترین خواننده‌های جاز در تمام زمان‌ها، هالیدی شغلی پر رونق داشت و به عنوان یک خواننده مطرح جاز برای سال‌ها در ردیف اول خوانندگان جاز باقی ماند، قبل از اینکه جایگاه خود را با مصرف مواد مخدر از دست بدهد. او به عنوان Lady Day نیز شناخته می‌شود. زندگینامه او در قالب فیلمی به نام Lady Sings the Blues در سال ۱۹۷۲ منتشر شده است. در سال ۲۰۰۰، بیلی هالیدی به تالار مشاهیر راک ‌اند رول راه یافت.

بیلی هالیدی در ۷ آوریل ۱۹۱۵ در فیلادلفیا، پنسیلوانیا به دنیا آمد. (برخی منابع می‌گویند که محل تولد او بالتیمور، مریلند است و گواهی تولد او حاکی از آن است که او را “النورا هریس” نیز می‌خواندند.) هالیدی بیشتر دوران کودکی خود را در بالتیمور گذراند. مادرش سادی نام داشت، سادی وقتی نوجوان بود هالیدی را به دنیا آورد. پدر او ، یکی از نوازندگان موفق جاز آمریکا بود و با نوازندگانی چون فلچر هندرسون به نوازندگی می‌پرداخت.

کلارنس هالیدی

متاسفانه برای بیلی، پدرش بیشتر شبیه یک ناظر بود که رشد بیلی را مشاهده می‌کرد. سادی در سال ۱۹۲۰ با فیلیپ گف ازدواج کرد و برای چند سال بیلی صاحب خانواده‌ای منسجم بود. اما این ازدواج چند سال بعد به پایان رسید و بیلی و سادی را مجبور کرد که دوباره در تنهایی خودشان تقلا کنند. برای گذران زندگی، گاهی اوقات بیلی به پرستاری و مراقبت از دیگران مشغول می‌شد. هالیدی مدرسه را کنار گذاشت. سپس او را در ژانویه ۱۹۲۵، به خانه خیریه گودشپرد فرستادند که مرکزی برای دختران آسیب دیده آفریقایی تبار آمریکایی بود.

در آن زمان بیلی هالیدی فقط ۹ سال داشت. هالیدی یکی از جوان‌ترین دختران خانه خیریه بود. او در ماه اوت همان سال به نزد مادرش بازگشت تا از او مراقبت کند.

با توجه به زندگینامه دونالد کلارک، بیلی هالیدی: در سال ۱۹۲۶، بعد از اینکه مورد تجاوز جنسی قرار گرفت، دوباره به خانه خیریه بازگشت.

در اوایل زندگی دشوارش، هالیدی آرامش را در موسیقی پیدا کرد و همراه با آهنگ‌های بسی اسمیت و لوییس آرمسترانگ آواز می‌خواند. او به دنبال مادرش رفت که در اواخر دهه ۱۹۲۰ به شهر نیویورک نقل ‌مکان کرده بود و مدتی را به کار در کلوب‌ها و کافه‌ها گذراند.

آهنگ‌های ماندگار بیلی هالیدی

در حدود سال ۱۹۳۰، هالیدی شروع به آواز خوانی در کلوب‌های محلی کرد و با الهام از ستاره فیلم‌های آن دوران بیلی داو، خود را “بیلی” نامید. در سن ۱۸ سالگی، در حالی که او در یکی از کلوب‌های جاز منطقه هارلم در حال اجرا بود جان هموند، نوازنده و آهنگ ساز او را کشف کرد. هموند درگیر کار ضبط آهنگ برای هالیدی شد، او آهنگ‌هایی با کلارینت به رهبری بنی گودمن برای بیلی ساخت. با همراهی گودمن، بیلی روی چندین قطعه آواز خواند، از جمله اولین آلبوم تجاری او  به نام Your Mother’s Son In Law و  در سال ۱۹۳۴، آهنگ Riffin the Scotch او در ردیف ده آهنگ برتر قرار گرفت.

در سال ۱۹۳۵، هالیدی به خاطر طرز تلفظ متمایز و رسا و گاهی با صدای غمگین، به ضبط آلبومی دیگر با همراهی نوازنده پیانوی جاز، تدی ویلسون و دیگران پرداخت. او چندین تک ‌آهنگ، از جمله What a Little Moonlight Can Do و Miss Brown to You را منتشر کرد، در همان سال، هالیدی با دوک الینگتون در فیلم Symphony in Black ظاهر شد.

آهنگ Lady Day

در طول این زمان، هالیدی با ساکسوفون نواز، لستر یانگ آشنا شد و لستر جوان برای سال‌ها در ارکستر کاونت بیسی به نوازندگی مشغول بود. لستر حتی برای مدتی با هالیدی و مادرش سادی زندگی می‌کرد. یانگ لقب Lady Day را در سال ۱۹۳۷ به هالیدی داد – همان سال بیلی به گروه بیسی پیوست. در عوض، او نیز یانگ را “پرز” صدا می‌زد.


هالیدی با ارکستر کاونت بیسی در سال ۱۹۳۷ دیدار کرد. سال بعد او با آرتنی شاو و ارکستر او همکاری کرد. هالیدی عرصه جدیدی را با شاو آغاز کرد و یکی از نخستین خوانندگان زن آفریقایی شد که با یک ارکستر سفید پوست همکاری می‌کرد. با این حال، سازندگان موسیقی ارکستر به هالیدی اعتراض کردند و به خاطر سبک خوانندگی منحصر بفردش، او را مجبور کردند تا ارکستر را ترک کند.

آهنگ Strange Fruit

هالیدی با توجه به توانایی خود تصمیم گرفت در سالن اجتماعات نیویورک به اجرا بپردازد. او برخی از توانایی‌های برجسته شخصیتی خود را بر روی صحنه به همگان نشان داد که سبب شد تا از نظر تجاری کار هنری بیلی هالیدی رونق بگیرد.

گل‌های یاسمن به موهایش می‌زد و سرش را کمی کج به عقب می‌گرفت و آواز می‌خواند. در طول این تعامل، هالیدی دو آهنگ از مشهورترین آهنگ‌های خود را منتشر کرد: God Bless the Child و Strange Fruit.

شرکت کلمبیا رکوردز در آن زمان مایل به پخش Strange Fruit نبود. این آهنگ، داستانی قدرتمند از زجر کشیدن آفریقایی تبارهای آمریکایی‌ در جنوب آمریکا است.


در عوض، هالیدی آهنگ‌های خود را با شرکت کوموندور رکوردز منتشر کرد. او Strange Fruit را که به عنوان امضای بیلی هالیدی شناخته می‌شود از طریق همین شرکت انتشار داد. البته کوموندور رکوردز با مشکلاتی نیز همراه بود و به عنوان شرکتی مستقل، بسیاری از کانال‌های رادیویی با آن همکاری نمی‌کردند و پخش آهنگ‌های هالیدی از سوی ایستگاه‌های رادیویی بسیاری ممنوع اعلام شد و این مناقشات سبب شدند تا این ترانه در زمان خود به خوبی شنیده نشود.

بیلی هالیدی و الا فیتز جرالد ، دو اسطوره جاز

در طول سال‌ها، هالیدی آهنگ‌های بسیاری را از وابستگی‌های طوفانی، از جمله T’ain’t Nobody’s Business If I Do و My Man را خواند. این آهنگ‌ها داستان‌های شخصی او را منعکس می‌کردند که اغلب مخرب و توهین ‌آمیز بودند. هالیدی در سال ۱۹۴۱ با جیمی مونرو ازدواج کرد.